zaterdag 31 december 2011

Gelukkig nieuwjaar!


Zoals ieder jaar heb ik ergens in oktober een nieuw agenda gekocht en zoals ieder jaar heb ik al netjes alle verjaardagen en vakanties ingevuld.
Maar nog nooit was ik zo ongeduldig om dat agenda te gebruiken, in de hoop dat het dit jaar gevuld wordt met weinig doktersafspraken en heel veel leuke dingen zodat ik dit annus horribilis, of beter de moeilijke afgelopen vijftien maanden, zo snel mogelijk kan vergeten!

Ik wens iedereen een gelukkig en vooral een gezond 2012!

zaterdag 24 december 2011

Mijn katten en Kerst.


Dat mijn katten gek zijn op de kerstperiode heb ik u vorig jaar al verteld en ook dit jaar genieten zij weer met volle teugen van de kleine genoegens die Kerst met zich meebrengt. 
Zo waant Hippie zich opnieuw de plaatselijke kampioen kerstboomklimmen en laat hij geen gelegenheid onbenut om deze discipline te beoefenen.  Het gevolg van al die activiteit is dat mijn kerstboom er maar slapjes bijstaat. Hij helt lichtjes naar links en de ballen en slingers, die wij tegen al dat kattengeweld proberen te beschermen, hangen er maar wat rommelig bij. Maar Hippie laat dat niet aan zijn hartje komen en als wij hem nog maar eens uit de boom hebben geplukt gaat hij prompt een van de laaghangende kerstballetjes te lijf tot hij het van de boom heeft geslagen om er dan verder door het ganse appartement mee te spelen.
Beast is nooit zo’n klimmer geweest maar hij blinkt dan weer uit in andere disciplines.  Kerstpakjes vanonder de boom pikken bijvoorbeeld! Mijn dochter dacht hem dit jaar te slim af te zijn door voor hen drie kleine pakjes onder de boom te leggen die hij dan naar hartenlust mocht stelen en openmaken en ik moet zeggen, haar plannetje heeft gewerkt. Alleen deed Beast het in zo’n tempo dat al zijn cadeautjes al een week voor Kerst zijn gepikt, uitgepakt en ingespeeld.
Het kerststalletje moet ook dringend in veiligheid worden gebracht want ondanks mijn ijdele poging met een plexiglas plaatje, om Maria, Jozef en het kindeken te beschermen tegen de schelm die Beast soms is, heeft hij hen al ettelijke keren ontvoerd en moet ik hen, samen met de kerstballen van Hippie, in het ganse appartement gaan zoeken. 
Soms is al die bijkomende Kerst activiteit, in deze toch al drukke periode, vermoeiend maar ik vind hun streken ook ontzettend grappig en de scheve boom, de gekidnapte figuurtjes en de vloer vol kerstballen neem ik er dan graag bij.  Het toont aan dat onze katten echt deel uitmaken van ons gezin en het levert genoeg stof voor grappig anekdotes die we ons nog lang zullen herinneren.

                                  Prettig Kerstfeest, iedereen!


vrijdag 16 december 2011

Verwend!

Mijn chemo voor vandaag zit er weer op en werd ik even in de watten gelegd! Een lieve dame van de VLK heeft mij tijdens het doorlopen van de chemo getrakteerd op een gelaatsverzorging en een handmassage. Ik was niet alleen heel ontspannen en verzorgd, maar de tijd vloog ook zo voorbij. Super! Bedankt VLK voor dit mooie cadeautje!

maandag 12 december 2011

De vooruitziende vrouw.

Omdat wij deze zomer een vakantie met het vliegtuig hadden geboekt, vroeg ik aan mijn dokter een medisch attest. Ik ben namelijk, met dank aan de kanker, de trotse bezitter van een poortkatheter implantaat én mijn enkel is, na een gecompliceerde breuk, letterlijk opnieuw in elkaar gevezen met twee metalen plaatjes van negen centimeter en evenveel schroeven. Ik was er dus van overtuigd dat de detector bij het inchecken zou biepen en flashen en dan is een bewijs van je behandelende arts geen overbodige luxe, redeneerde ik.
Toen het eindelijk zover was stapte ik als eerste, gewapend met mijn papiertje, door de poort maar die bleef oorverdovend stil. Ik had mijzelf er al zo van overtuigd dat het ding zou afgaan dat ik heel verbaasd was toen dat niet het geval was.
Bij mijn dochter ging de detector echter wel tekeer en vermits de poort na verschillende pogingen bleef volhouden, kwam de handscanner er aan te pas. Toen ook die geen uitkomst bood werd er een vrouwelijke beambte opgetrommeld om mijn dochter grondig te fouilleren. Een mens zou zich al van minder schuldig voelen, maar na dat onderzoek was men er toch eindelijk van overtuigd dat mijn dochter de onschuld zelve is en mocht ze verder gaan.
Bij mijn zoon herhaalde dat scenario zich. Ondanks het feit dat hij, tijdens verschillende pogingen, zijn riem en schoenen had uitgetrokken bleef de poort maar biepen en flashen, dus werd ook hij getrakteerd op een behandeling met de handscanner om daarna gefouilleerd te worden.
Toen wij eindelijk onze spullen terugkregen en mochten vertrekken had er zich een lange rij ongeduldige reizigers achter ons gevormd en misschien was het mijn verbeelding, maar ik had sterk de indruk dat sommige van hen ons bijzonder argwanend aankeken.
Gelukkig was ik voorbereid, met mijn attestje! 

donderdag 1 december 2011

50/50

Ik ben samen met mijn dochter naar 50/50 gaan kijken. De eerste kanker komedie, zo werd deze film aangekondigd, dus dat moest ik wel zien! Een beetje masochistisch vindt u misschien, maar ik denk daar anders over. In de moeilijke periode toen de kanker zo hevig in mijn lijf tekeer ging was gitzwarte humor ook mijn verweer tegen die verpletterende dagelijkse realiteit. Bovendien worden er tegenwoordig zoveel mensen met kanker geconfronteerd dat er al eens mee gelachen mag worden. Ik was dus heel benieuwd hoe de makers van de film dit heikele onderwerp hadden aangepakt en ik moet zeggen, ik ben niet ontgoocheld! 50/50 is een heerlijke mengeling van drama en komedie en hoewel het in de film over een zeventwintigjarige jongeman gaat waren er toch zoveel dingen herkenbaar voor mij. Vooral hoe mensen worstelen om gepast te reageren op die verpletterende diagnose vond ik schitterend weergegeven.  Met een hilarische Seth Rogen als de beste vriend en een schitterende Angelica Houston als de moeder heb ik hartelijk kunnen lachen en, ik geef het toe, ook af en toe een traantje gelaten. Een aanrader! 

zaterdag 26 november 2011

Beast goes bananas!

Vroeger hadden mijn katten een prinsenleventje. Op tijd en stond hun natje en droogje, een lekkere warme nest én een tuin met aanpalende volkstuintjes waarin ze naar hartenlust konden wandelen, jagen en zonnen.
Door omstandigheden zijn wij naar een appartement verhuisd en moesten onze katten noodgedwongen binnen blijven. Het appartement is op de eerste verdieping en voor katten niet toegankelijk en bovendien ligt het aan een behoorlijk drukke straat wat volgens mij veel te gevaarlijk is. Hippie heeft het er een tijdje moeilijk mee gehad, want hij was diegene die graag op pad ging. Hij stond dikwijls tot vervelens toe aan de deur te mauwen, maar uitstapjes zaten er jammer genoeg niet meer in. Beast vond het binnen blijven niet echt een probleem, want hij ging vroeger nooit ver of lang weg en alleen maar als ook wij op het terras zaten.
Nu houden we onze katten bezig met de nodige speeltjes en krabpalen en gelukkig hebben ze ook nog elkaars gezelschap. Niet dat Hippie het zo nodig heeft om bezig gehouden te worden want zijn favoriete tijdverdrijf is in zijn luie stoel in de zon of bij de verwarming liggen. Alleen om met een knikker te spelen staat hij al eens op en heel af en toe kan zijn pluche rat hem ook bekoren. Of als zijn broer zin heeft om te spelen natuurlijk en hem uitdaagt voor een vriendschappelijk robbertje vechten. Beast echter is altijd op zoek naar entertainment en het is dikwijls grappig om hem bezig te zien. Zo heeft mijn dochter hen onlangs getrakteerd op een muis op wieltjes en toen Beast dat rijdend ongedierte in het oog kreeg ging hij compleet uit zijn dak. Eerst moest hij er natuurlijk op jagen om er dan uitvoerig mee te spelen en zijn prooi in de lucht te gooien, zoals een kat bij een echte muis doet. Hij ging zo hevig tekeer dat Hippie zich verwaardigde om uit zijn stoel te komen om te kijken wat nu weer de oorzaak van al die commotie was.  Heel de dag heeft hij achter die nep muis gejaagd en toen ik ’s avonds ging slapen vond ik het speeltje als cadeau in mijn bed. 
Was ik even blij dat het geen echte muis was! 

vrijdag 25 november 2011

In dalende lijn

Mijn chemo zit er weer op voor vandaag en mijn tumormarker gaat nog steeds langzaam maar zeker in dalende lijn. Goed nieuws dus en ik ben best tevreden dat mijn ziekte zo evolueert. De slechte tijden zijn zeker nog niet vergeten, maar eens je je wat beter voelt verlang je toch naar meer en ik weet wel dat mijn oncologe geen glazen bol heeft, maar ik heb vandaag toch eens voorzichtig naar de toekomstperspectieven geïnformeerd. Eens mijn tumormarker stabiel is misschien chemo om de vier weken of eventueel onder de vorm van pillen, kreeg ik als antwoord.  Daar kan ik best mee leven!

woensdag 23 november 2011

Kort en goed.

Ik voel mij gelukkig weer goed en het leven kabbelt rustig verder.  Meer dan dagelijkse beslommeringen heb ik niet en dan gaat een mens al eens over kleinigheden zeuren. Mijn haar bijvoorbeeld is tegenwoordig een bron van ergernis.  De eerste baby krulletjes die uit mijn kale knikker ontsproten waren in het begin wellicht charmant, maar nu is de fun er al lang af.  Blijkbaar komt mijn stijl haar gewoon terug onder die krulletjes en nu heb ik niets anders dan een toefje froesel op een stokje, dat bovendien ook recht naar boven staat.  Elke morgen ben ik wel even in de weer om mijn weerspannig haar onder controle te krijgen en meestal eindigt het ermee dat ik mijn hoofd onder de kraan steek om dan uitvoerig te gaan brushen. En gelukkig is het behoorlijk droog tegenwoordig, want bij het minste vocht in de lucht ben ik er aan voor de moeite en piekt mijn kapsel weer op mijn kop. Niet mijn idee van een makkelijke coupe en ik erger mij er dan ook behoorlijk aan.  Bovendien heb ik een kleurtje geavontuurd omdat mijn eigen haar nogal vaal en kleurloos was, maar ook dat was niet echt een succes. Het desbetreffende kleurtje valt eerder paarsig dan mahonie uit en ik ben er echt niet blij mee. Mijn kinderen vinden mijn kapsel in ieder geval hilarisch en laten dan ook geen gelegenheid onbenut om mij 'de krulsmurf' te noemen wat ik niet altijd op prijs stel. Nu zijn dat allemaal maar details na alles wat ik heb meegemaakt, maar als vrouw vind je het toch belangrijk hoe je eruit ziet.  Bovendien merk ik dat ik het mij terug veroorloof om, zoals iedereen dat wel eens doet, over zulke futiliteiten te zeuren nu de grote problemen weer geweken zijn en dat is een zalig gevoel.  In ieder geval heb ik een beslissing genomen.  Dit stro dakje moet eraf, dus als je mij binnenkort tegenkomt is het wellicht weer met een heel kort kopje!

vrijdag 11 november 2011

Up, up, up!

Ondertussen gaat het gelukkig weer wat beter, maar ik blijf het balen vinden dat ik zo ziek was door een eenvoudige, stomme verkoudheid.  Ik vraag mij af wat er gebeurt moest ik echt ziek worden.  Daar wil ik liever niet aan denken.  Enfin, het gaat dus terug bergop en dat kan ik alleen maar toejuichen.  Een beetje te traag naar mijn zin, maar geduld was nooit mijn sterkste kant en net dat geduld wordt tegenwoordig zwaar op de proef gesteld.  Gisteren ben ik opnieuw naar de supermarkt kunnen gaan en gewoon even buitenkomen was een verademing.  Vandaag heb ik mij aan het sporten gewaagd, maar dat was blijkbaar toch weer een beetje overmoedig.  Ik moest zelfs niet aan mijn dochter vertellen dat ik mij niet goed voelde, want blijkbaar staat dat op mijn gezicht geschreven.  En toen ik vanmiddag wat probeerde te genieten van het flauwe november zonnetje op een terrasje uit de wind, was het weer prijs.  Ook mijn zoon zag onmiddellijk dat ik mij niet goed voelde.  Een uurtje gaan liggen en het leed was alweer geleden.  Morgen hoop ik op beter!

woensdag 9 november 2011

Pruttig!

Ik sleep mij al sinds zondag voort, ziek, geplaagd door een ordinaire verkoudheid!  Pas nu merk ik dat mijn weerstand echt maar prut is want ik heb mij nog nooit zo ellendig gevoeld door een verkoudheid.  Dat ik vrijdag net mijn chemo had en de timing dus slecht was zal er zeker iets mee te maken hebben gehad, maar toch. Sinds zondag kampeer ik een beetje in de zetel en mijn bed met de nodige medicijnen en een tas thee.  Hopelijk is het snel beter, want dit is toch een beetje balen!

donderdag 3 november 2011

Boekenbeurs

Ik ben vandaag met mijn dochter naar de boekenbeurs gegaan.  Niets bijzonder zal u zeggen en dat is ook zo, was het niet dat ik vorig jaar forfait heb moeten geven voor dit en andere uitjes, omdat mijn gezondheid het absoluut niet toeliet.  Nu ging het dus wel en daar ben ik blij om.  Ik heb er dan ook van genoten!

vrijdag 14 oktober 2011

Onderhoud!

Ik kreeg vandaag, samen met mijn zoon, een goed rapport. Dat van mijn zoon is zijn eigen prestatie, mijn goed rapport is te wijten aan de goede zorgen van mijn oncologe.  Allebei bedankt in ieder geval want ik ben er heel blij mee! Zoals besproken mag ik vanaf nu dus om de drie weken langskomen voor een onderhoudskuurtje en ook dat doet mij plezier. Om de veertien dagen was al een hele verbetering en best draagbaar.  Iedere drie weken op controle en een cocktail is een verbetering in het kwadraat! Ondertussen ben ik ook flink aan het sporten. Zoals de fanatiekeling die ik vroeger was ga ik, samen met mijn dochter, opnieuw twee tot drie keer per week naar de club. Het tempo ligt een stuk lager dan toen natuurlijk en hoewel mijn kinderen mij een beetje uitlachen ben ik er zelf best tevreden mee. 

maandag 3 oktober 2011

Media hetse

Een over het paard getilde media hetse, zo noemt mijn oncologe het bericht ivm de studie dat onlangs de wereld werd ingestuurd.  Volgens haar zijn er veel belangrijkere onderzoeken en zit dit product nog in de testfase dus van behandeling is nog geen spraken.  Bovendien kan deze behandeling maar voor één op vier borstkankerpatiënten.  Zij begrijpt niet waarom de media nu net dit bericht met zoveel tamtam lanceert.  Iemand blij maken met een dode mus, dus :-).

maandag 26 september 2011

Nieuwsflash !

Als je als vrouw kanker hebt, kan het maar beter borstkanker zijn heb ik altijd beweerd.  Niet dat je het voor het zeggen hebt natuurlijk en zeker niet omdat het zo leuk is, kanker hebben, welke kanker dan ook. Maar omdat borstkanker de meest voorkomende kanker bij vrouwen is wordt er ontzettend veel onderzoek naar gedaan. Alleen in België al lopen er een 70-tal onderzoeken naar dit type kanker en in dat geval is het natuurlijk handig om bij die grote groep te horen. Vanmorgen toen ik naar de academie, reed hoorde ik op de radio het geweldige nieuws dat de onderzoekers ook resultaat hebben geboekt en dat er een nieuwe revolutionaire therapie op de markt komt voor mensen met uitgezaaide borstkanker. Mensen zoals ik dus.  Nu had ik hierover al eens iets gelezen en ik hoop dat deze therapie inderdaad zo revolutionair is als ze beweren. Wat is er zo speciaal aan zult u nu denken? Kan borstkanker dan genezen worden? Zover zijn we jammer genoeg nog niet, maar deze therapie heeft toch tal van voordelen op de klassieke chemo.  Bij de huidige behandeling wordt de chemo via een baxter in de bloedbaan gebracht en worden op die manier zowel de tumorcellen als je gewone cellen aangetast.  De nieuwe therapie wordt als een soort van paard van Troje in de kankercellen zelf ingebracht en tast enkel die cellen aan. Op die manier zou de kanker tot vijf maand langer een halt worden toegeroepen en zijn er aanzienlijk minder nevenwerkingen. Bovendien is deze behandeling een stuk goedkoper dan de klassieke chemo.  En dat kan ik alleen maar toejuichen. Jammer genoeg zullen we nog even geduld moeten hebben, want volgens het persbericht op de radio komt het nieuwe product pas in 2013 op de markt.  Op het avondnieuws was men nog vager over een termijn, dus mijn hoera stemming is misschien een beetje voorbarig.  Maar wat kan ik zeggen? Hoop, doet leven! 

maandag 19 september 2011

Op schema !

Mijn bezoekje aan het Middelheim zit er weer op voor deze week.  Eerst mocht ik bij de orthopedist langs om het probleem met die vervelende schimmel nagel te bekijken.  Mijn donkerbruin vermoeden dat die nagel er uit moet en de schimmel dan wordt weg geschraapt werd door de dokter bevestigd.  Niet direct iets waar ik naar uitkijk, maar wat moet, moet.  Jammer genoeg kan dit ingreepje pas als ik klaar ben met chemo, want mijn weerstand is momenteel te klein en iedere mogelijke infectie moet worden vermeden .  Even doorbijten dus en gelukkig heb ik ondertussen een paar laarzen gevonden die ik nog kan dragen, want sandalen worden mij toch een beetje fris in september.
Mijn tweede halte was bij oncologie en daar kreeg ik het goede nieuws te horen dat mijn tumormarker nog steeds in dalende lijn gaat.  Houden zo zou ik zeggen en de oncologe en ik waren het er roerend over eens dat het aangewezen is om de behandeling nog wat vol te houden tot die vervelende tumorcellen in mijn lijf echt even helemaal koest zijn.  We blijven dus op schema en dat, is goed !

donderdag 15 september 2011

Als kat en hond.



Hoewel mijn twee katten broertjes zijn en uiterlijk heel erg op elkaar lijken, zijn ze qua karakter bijna elkaars tegenpolen. Hippie is een echte kat. Koel afstandelijk en eenkennig want het is duidelijk dat enkel mijn dochter zijn baasje is. Hij zal wel naar je toekomen maar alleen op zijn voorwaarden en als het hem past. Beast is helemaal anders. Beast lijkt soms wel een hond onder de katten.
Als je thuiskomt, staat hij al klaar aan de deur om je te begroeten. Niet zoals een echte hond natuurlijk door naar je op te springen of te kwispelstaarten. Beast komt je al spinnend tegemoet. Met bibberend staartje wrijft hij zijn mooie zwarte lijf tegen je benen om daarna, hondsgewijs, lekker languit te gaan liggen om op zijn buik gestreeld te worden.
Als we aan tafel gaan staat Beast klaar om zoals die andere viervoeter te bedelen.  Beast lust dan ook alles en hij is vooral verzot op kaas, chips en brood.  Een hond die schooit is best vervelend maar bij een kat is dat gedrag gewoonweg irritant omdat hij vlotjes op tafel kan springen om heel opdringerig zijn bedoelingen kenbaar te maken. Als ik in de keuken sta moet ik dan ook regelmatig van Beast gered worden omdat hij zijn neus in onze lekkere hapjes wil steken wat wij dan weer niet zo hygiënisch vinden.
Een balletje apporteren doet Beast nog net niet, maar er achteraan lopen vindt hij een geweldig spelletje. En zoals een jonge pup zoekt ook Beast altijd iets om mee te spelen. Mijn dochter had onlangs het lumineus idee om hem een oorstokje te geven om mee aan de slag te gaan en het was best grappig om hem daarmee bezig te zien. Nu heeft hij zo’n obsessie voor oorstokjes ontwikkeld dat hij het vuilbakje uit de badkamer telkens weer omgooit op zoek naar zijn nieuwste speeltje. Als we dan thuiskomen, vinden we een spoor van gebruikte oorstokjes door het appartement en ik moet zeggen dat dat mij niet zo blij maakt. Alhoewel het hele gegeven ook bewondering opwekt, want het is toch best slim dat die kat weet waar hij zijn gegeerd speeltje van het moment moet vinden.
Toen we onlangs een bungalow hadden gehuurd hebben we de katten meegenomen.  Om hen toch de mogelijkheid te geven eens buiten te komen hadden wij het geweldig idee om een katten leiband te kopen, zodat we hondsgewijs met hen konden wandelen. Hippie vond dit fantastisch en ging rustig mee, snuffelend aan elk plantje en takje dat hij tegenkwam. Beast daarentegen vond het hond zijn wel welletjes en toen wij hem eenmaal aan de leiband buiten hadden ging hij compleet uit zijn dak. Hij zette het heel verschrikt op een lopen en kon niet snel genoeg weer binnen zijn, alsof hij wou zeggen dat we nu ook weer niet moeten overdrijven, met dat hondengedoe!

woensdag 7 september 2011

De niet meer ver van mijn bed show.

Kanker is echt overal.  Nog niet eens zo heel lang geleden was het een soort 'ver van mijn bed show' en werd er fluisterend over gesproken.  Maar tegenwoordig kent iedereen wel iemand uit zijn naaste omgeving die door deze smerige ziekte getroffen wordt.  Ik heb altijd heel open over mijn ziekte gesproken en stond werkelijk versteld van de vele reacties die ik kreeg.  Ik ook, ik ook, ik ook ! Onvoorstelbaar hoeveel mensen met deze ziekte te maken krijgen.  En dan heb ik het nog niet eens over de mensen uit hun omgeving, die zelf niet ziek zijn maar mee slachtoffer zijn van de angst, het lijden én de gevolgen van de behandeling die je ganse leven en ritme gaan bepalen.   Kanker is een geniepige ziekte en momenteel worden er zoveel mensen door getroffen dat ik het, hoewel niet besmettelijk, bijna een epidemie zou durven noemen. Ik vraag mij echt af hoe het komt dat zoveel mensen deze ziekte krijgen en ik hoop dat de wetenschap zich die vraag ook stelt zodat er vroeg of laat een doorbraak komt in het onderzoek.  Maar laten we ons geen illusies maken.  Er zijn vele vormen van kanker, vele oorzaken, veel verschillende stadia en elke patient en situatie is anders.  De ene kan gered worden, voor een andere slaat het noodlot keihard toe.  En hoewel ik echt mijn best doe om positief te zijn kan ik soms ook heel moedeloos en kwaad worden.

vrijdag 2 september 2011

deadline !

Vandaag zat het helemaal mee.  Ik was om 9 uur de eerste patiënt, dus deze keer  heb ik niet lang moeten wachten.  Bovendien heb ik het even met de dokter over het verdere verloop van mijn behandeling kunnen hebben.   Als mijn tumormarker blijft dalen schat zij dat we midden oktober wel even kunnen stoppen met de chemo!  Misschien daarna om de drie weken een soort van 'onderhoudskuur', maar toch.  Ik ben heel blij met deze vooruitzichten.  Duimen maar dat het waarheid kan worden !

zaterdag 20 augustus 2011

De magische 100

Met een tumormarker van 108 komt de magische 100 in zicht !  Niet dat dat getal iets te betekenen heeft, de oncologe drukt er altijd op dat de beweging die de curve maakt belangrijk is, niet het getal.  Maar ook die gaat de goede richting uit, naar omlaag dus !  Tijdens de chemo in december zijn we ongeveer rond de 100 gestopt met de behandeling, maar ik zou nu nog even willen doorgaan.  Na slechts vier maanden opnieuw tumoractiviteit moeten vaststellen vond ik echt balen en dat wil ik niet meer meemaken.  Ik hoop stiekem dat deze behandeling beter aanslaat en mij een langere periode rust wordt gegund.  Bovendien is deze chemo veel beter te dragen, want in december was ik compleet uitgeput en dat is nu helemaal niet het geval.  Ik denk dat ik met de oncologe op dezelfde lijn zit, maar zal het er met haar tijdens de volgende consultatie eens over hebben.  Nu was die een uur en half uitgelopen en toen ik eindelijk aan de beurt was wou ik zo snel weg dat ik iets had van 'alles in orde ? Oké, geef die chemo maar en laat mij hier uit!'  Ik was zelfs zo gehaast dat ik ben vergeten vragen welke verdere behandeling ik moet hebben voor die vervelende schimmel onder mijn teennagel die mij al maanden irriteert.  Gelukkig zijn de verpleegkundigen in het dagziekenhuis zo lief en hebben zij even bij de dokter geinformeerd.  Omdat ik hiervoor geen medicatie meer mag nemen moet de schimmel manueel verwijderd worden door de orthopedist.  Ik weet niet juist wat ik mij daar bij moet voorstellen, maar het klinkt pijnlijk.  Afwachten dan maar weer, want de afspraak is pas midden september.  Ah de kleine genoegens van chemo, het blijft je bezighouden en soms, lijkt het wel een voltijdse job :-).

donderdag 18 augustus 2011

Even helemaal weg !

Ik heb, samen met mijn kinderen, genoten van een deugddoende vakantie !  Ik dacht gewoon; 'foert ik doe dat, we hebben allemaal vakantie nodig' en dat is ook zo.  Het hotel was mooi, het weer zat goed, alleen waren we niet echt wild van het Griekse eten.  Ik ben er dan ook in geslaagd om tijdens een weekje vakantie een halve kilo af te vallen.  Niet dat ik niet gegeten heb natuurlijk, maar van Griekse slaatjes en watermeloen vliegen de kilo's er niet bepaald aan.  :-) 
De kinderen hebben de wandeling door de Samaria kloof in recordtempo gedaan, maar daar heb ik voor gepast.  Bij alle andere uitstapjes was ik present, langzaam maar zeker.  En als we niet op stap waren, lagen we lekker lui aan het zwembad of het strand met een goed boek.  Kortom een perfecte vakantie.  Nu kunnen we er weer tegenaan. En speciaal voor jullie hebben we een beetje zon meegebracht :-) !

maandag 25 juli 2011

Lager is goed

Mijn tumormarker blijft maar dalen en dat kan ik alleen maar toejuichen.   Hij heeft een duik genomen van 171 naar 135.  Alhoewel mijn witte bloedcellen nog steeds laag stonden heeft de oncologe toch beslist om de chemo toe te dienen en mij vanaf nu om de veertien dagen op een cocktail te trakteren. 
Na mijn chemo heb ik in een overmoedige bui mijn ganse badkamer in de verf gezet.  Stom natuurlijk, want daarna was ik kapot.  Maar na een nachtje slapen was ook dat alweer vergeten.  Een mens moet soms zijn grenzen verleggen, niet ?

donderdag 14 juli 2011

De witte soldaatjes willen niet mee.

Vervelend.  Ik had vandaag mijn chemo moeten krijgen, maar mijn witte bloedcellen zijn spelbreker van dienst.  Ze staan veel te laag, dus mijn cocktail wordt naar volgende week verschoven.  Ik voel mij nochtans goed,  helemaal niet vermoeid zoals dat anders wel is als mijn witte soldaatjes niet mee willen.  Dat ik ontgoocheld ben is nu net een brug te ver, maar je stelt je er toch op in dat vandaag de dag is en als je je chemo dan toch niet krijgt doorkruist dat een beetje je plannen.  Vooral omdat ik anders volgende week lekker vrij was en nu opnieuw naar het Middelheim moet opdraven.  Maar op zich is dat allemaal niet erg natuurlijk.  En ik heb weer een goed rapport gekregen !  Zoals de echo vorige week al liet vermoeden is ook de MRI en de botscan oké.  Iets om blij om te zijn ! Mijn tumormarker is verder gedaald naar 171.  Ik heb het gevraagd :-). 

woensdag 13 juli 2011

Hoger, lager !

Grappig.  Voor ik die donderdag op consultatie moest was ik gespannen om de uitslag van de testen te vernemen.  Toen mijn vriendin mij gisteren vroeg hoe hoog mijn tumormarker staat kon ik daar niet eens op antwoorden.  Iets onder de 200, wist ik nog vaag te vertellen en daarvoor stond hij daar iets boven,  maar het juiste getal ken ik niet meer.  Word ik nu vergeetachtig door de chemo ?  Vast en zeker en mijn concentratie is ook niet meer je dat.  Maar ik denk eerder dat dit betekent dat ik mijn ziekte een plaatsje heb gegeven.  Het maakt deel uit van mijn leven en is belangrijk, maar niet meer zo allesbepalend als voorheen.  En dat, is goed.

zondag 10 juli 2011

Het engeltje en het duiveltje.

Het leven kabbelt stilletjes voort, de behandeling doet dat ook.  Ik voel dat ik sterker word en meer kan doen.  De dag doorkomen zonder middagdut bijvoorbeeld is al een hele verbetering ! Af en toe heb ik nog een stress moment, zoals vorige week donderdag omdat ik een botscan, echo en MRI heb laten nemen.  Dat gevoel is altijd heel dubbel.  Ik ben blij dat ik word opgevolgd, dat mijn arts mij in het oog houdt, maar het brengt ook altijd de nodige spanningen met zich mee, want wat als ik slecht nieuws krijg ?  Dan vechten het duiveltje en het engeltje op mijn schouder om mijn aandacht en alhoewel ik het engeltje dat zegt dat alles oké zal zijn, want je voelt je toch veel beter, best wel wil geloven, krijgt het duiveltje toch soms de bovenhand.  In ieder geval, het engeltje heeft gelijk gekregen en ik ben heel opgelucht.  Een goed rapport na een ellendig lange dag in het ziekenhuis een mens mag al eens een beloning krijgen.  Na de chemo als dessert reed ik om half vier blij en opgelucht naar huis.

zaterdag 25 juni 2011

Geen griepaanval !

De medicatie om mijn griepaanval na chemo en baxter tegen te gaan werkt !  Ik ben zelfs naar de tentoonstelling kunnen gaan. Ik was wel behoorlijk moe, maar kom even klokje rond slapen en ook dat was weer vergeten.  Volgende week ben ik een weekje vrij.  Daar ga ik van genieten :-)

vrijdag 17 juni 2011

Het zit er weer op voor vandaag

De chemo zit er weer op voor vandaag.  Mijn witte bloedcellen staan wel wat laag ondanks mijn weekje 'vakantie' vorige week, dus volgende week zal chemo waarschijnlijk niet kunnen.   Het is dus nog altijd een beetje oppassen geblazen en contact met zieke mensen moet ik mijden.  De oncologe denkt dat het schema zal moeten worden aangepast naar een weekje wel een weekje niet.  We zien wel, volgende week is het gewoon controle en mijn maandelijkse baxter.  Als die samen met de chemo wordt gegeven krijg ik bijkomende medicatie om het grieperige gevoel tegen te gaan.  Hopelijk helpt dat.  
Ik kreeg gisteren een uitnodiging voor de proclamatie op de academie in mijn bus.  Dat betekent dus dat ik geslaagd ben en nog minstens twee jaartjes verder mag 'kladschilderen'.  Ik ben wel niet zo heel productief kunnen zijn als ik had gewild, dit schooljaar en een aantal projecten, zoals het zelfportret met het masker waar ik eerst zo over moest prakkiseren, zijn er nooit gekomen.  Maar dat is niet erg.  Dit thema is voor mij afgesloten en ik ben al volop bezig om ideeen op te doen voor volgend jaar.  Omdat borstkanker zo persoonlijk én confronterend was zou ik nu iets willen doen rond licht of onderwerpen die zodanig worden belicht dat ze abstract worden.  Ik heb zelfs mijn verf mee naar huis genomen om tijdens de vakantie iets te doen.  Wie weet, wordt deze keer de weg naar de hel niet geplaveid met goede voornemens :-).

zondag 12 juni 2011

Jury

Ik denk dat de reactie van de jury op mijn werk wel overwegend positief was.  Wat ze gezegd hebben toen ik de deur uit was, weet ik natuurlijk niet :-).

woensdag 8 juni 2011

Kleine kindjes worden groot !

Mijn zoon is geslaagd voor zijn rijexamen !  Proficiat R, vanaf nu wordt de wereld ook voor jou iets groter.  Ik heb ervan genoten om mijn kinderen te leren rijden.  Na hen leren lopen, fietsen zwemmen ... is dit zowat het laatste 'grote' wat ik hen kan bijbrengen, alhoewel ik natuurlijk stiekem hoop dat zij nog regelmatig om mijn mening of raad zullen vragen.  Kleine kindjes worden écht veel te snel groot ! :-)

zondag 5 juni 2011

Het kabbelende beekje.

Alles verloopt volgens plan.  De chemo slaat snel aan en mijn tumormarker gaat langzaam naar omlaag.  Het toedienen van de chemo en de ziekenhuisbezoekjes zijn ondertussen routine.  Het leven kabbelt rustig voort en het van mij afschrijven op deze blog is ook niet meer zo dringend als voorheen en daar ben ik blij om.  Volgende week heb ik een weekje vrij.  Dat zal nodig zijn want mijn witte bloedcellen staan nu al aan de lage kant.  Waarschijnlijk neemt de waarde volgende week weer even een duik met hevige vermoeidheid tot gevolg.  Maar al bij al heb ik heel erg het gevoel dat ik na de stroomversnellingen die ik de afgelopen maanden heb moeten nemen nu in een aangenaam rustig kabbelend beekje ben beland.  Ik zie aan de statistieken van mijn blog dat er bij jullie ook een zekere vermoeidheid heerst en er niet meer zoveel mensen mijn blog lezen, maar ook dat is goed.  Alles wat naar dagelijkse sleur ruikt juich ik tegenwoordig toe en het spreekwoord 'geen nieuws, goed nieuws' is maar al te waar.  Ook op de academie slaat 'het eind van het schooljaargevoel' heel erg toe en met mijn onderwerp 'borstkanker' voor mijn afstudeerwerk heb ik het ondertussen ook wel gehad.  Maar ook dat is goed nieuws.  Het wil zeggen dat het therapeutisch effect van 'het van mij afschilderen' zijn werk heeft gedaan en alhoewel ik nog in behandeling ben, ik mijn ziekte een plaatsje in mijn leven heb gegeven.  Volgende zaterdag moet ik mijn werk voor de jury verdedigen en dat is toch wel een beetje spannend.  Ik ben heel benieuwd wat de reacties en commentaren zullen zijn !  Duimen maar !

zaterdag 28 mei 2011

De kleine genoegens van chemo

Koude rillingen, grieperig gevoel, hoofdpijn, misselijk ... ah de kleine genoegens van chemo !  Vreemd, blijkbaar heb ik elke keer last als ook mijn andere baxter wordt gegeven.  Na een middagdut van een uurtje of drie was het ergste gelukkig voorbij maar ik was wel nog behoorlijk bibberig.
Verder gaat alles zijn gangetje.  Alleen blijf ik maar gewicht verliezen en dat zou toch stilletjes aan mogen stoppen.  Ironie oh ironie ; ik heb jaren te kampen gehad met overgewicht en nu stelde de oncologe een consultatie bij de dietiste voor, om bij te komen.  Voorlopig ga ik dat nog niet doen en ik hoop dat het vanzelf stabiliseert, maar jammer genoeg wees de weegschaal vanmorgen,  na dat ziek zijn, weer een halve kilo minder aan.  Waar is de tijd dat ik daar blij om was ?

vrijdag 13 mei 2011

Weer een goed rapport !

Mijn tumormarker gaat eindelijk de juiste richting uit ; naar omlaag en daar ben ik heel blij om.  Volgens mijn oncologe reageer ik heel goed op deze chemo.  Duimen maar dat het zo verder mag gaan en ik een beetje langer mag genieten van het resultaat. Volgende week krijg ik even respijt en moet ik zelfs niet op controle. We houden het schema van twee weken chemo, één week rust aan.  Dat zal een hele verademing zijn om een ganse week niet naar het ziekenhuis te moeten !  Ik overweeg om mijn fitness abonnement terug te activeren zodat ik stilletjes aan wat lichaamsbeweging kan nemen want mijn spiermassa is helemaal weg.  Ik zou ook nog enkele weken naar het programma van onco-actief kunnen gaan, maar dan moet je weer naar het ziekenhuis tussen zieke mensen en daar heb ik niet echt zin in.  Ik geloof dat het programma trouwens maar tot eind mei meer loopt, dus dat is eigenlijk de moeite niet meer.  Als ik opnieuw naar de fitness ga kan ik mijn dochter zeker motiveren om met mij mee te gaan en dat is toch altijd gezellig.  Rustig aan op een gezapig tempo natuurlijk, maar toch,  ik denk dat het mij deugd zal doen.
Het toedienen van de chemo duurt ongeveer een uurtje en zorgt niet echt voor ongemakken, maar eenmaal thuis was ik na enkele huishoudelijke klusjes toch blijkbaar toe aan een dutje want toen ik even in de zetel ging rusten was ik al snel vertrokken.  Ik werd gewekt door gerommel in de keuken én het aangename nieuws dat het eten klaar was.  Dàt moet ik meer doen op dat strategische uur mijn slaapje plannen.  Bedankt lieve schatten, dat was een hele leuke verrassing !

zaterdag 7 mei 2011

Een goed rapport

Ik had het al gevoeld, maar het is toch fijn om zwart op wit te zien dat mijn tumormarker zich eindelijk stabiliseert. Mijn witte bloedcellen zijn weer op peil, dus chemo was geen probleem.  Het toedienen van de chemo is ondertussen routine geworden, maar toen ik thuis kwam voelde ik mij niet zo goed.  Niets dat een kort middagdutje niet kan verhelpen dacht ik, maar toen ik mij drie uur later uit bed hees voelde ik mij nog ellendiger ;  hoofdpijn, lichte misselijkheid en dringende afspraken in het kleine kamertje.  Toeval of een gevolg van de chemo, ik weet het niet, het was in ieder geval niet leuk.   Maar gelukkig is het vandaag allemaal voorbij en voel ik mij prima.  Ik heb dan ook lekker genoten van het zonnetje én het goed gevoel !

vrijdag 29 april 2011

Geen cocktail, vandaag.

Mijn witte bloedcellen staan veel te laag, dus geen chemo vandaag.  Ik had het al gevoeld dat de lome vermoeidheid er weer is en mijn bloedwaarden bevestigen dat dus.  Op zich niet zo erg, de oncologe had gezegd dat het vermoedelijk twee weken chemo en dan een week pauze zou worden, volgende week beter.  Mijn tumormarker is nog gestegen, maar ook dat is normaal.  Ik moet proberen om mij daar niet blind op te staren en rustig afwachten, wat natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan is.  Ik voel mij beter en de X-ray was goed, daar probeer ik op te focussen en hopelijk krijg ik volgende week wat goed nieuws.

vrijdag 22 april 2011

Goed nieuws !

Ik heb vandaag goed nieuws gekregen bij de longspecialist.  De 'waas' op mijn rechter long is al voor een groot deel weg.  Dit bevestigt dus wat ik al gevoeld had, de chemo doet zijn werk. Duimen maar dat het vanaf hier steeds bergop gaat.

donderdag 21 april 2011

Sssst !

Ik durf het haast niet luidop te zeggen, maar ik voel mij heel wat beter sinds zondag.  Zaterdag was nog een beetje een prutterig dagje dat ik vooral slapend heb doorgebracht, maar 's avonds ben ik wel mee gaan feesten om de 18e verjaardag van mijn metekindje te vieren.  Weliswaar maar tot middernacht, want dan was mijn energie voor die dag op en werd mijn koets weer een pompoen, maar ik was toch heel blij dat ik er bij kon zijn.
En sinds zondag heb ik veel meer energie en veel minder last van kortademigheid.  Ik kan niet beginnen te beschrijven hoe zalig het voelt om opnieuw dingen te doen die je anders maar vanzelfsprekend vindt.  Langzaam aan maar toch ! Mijn zoon was zo lief om het rek in de kelder te installeren en ik heb alle rommel zelf netjes weg getast.  Zo'n klus klaren zou vorige week ondenkbaar geweest zijn !  Ik was wel weer even over mijn grens gegaan want hey, eens je bezig bent verliest een mens zijn beperkingen even uit het oog en blijft hij maar doorgaan.  Ik was dus heel moe maar voldaan toen ik om half tien 's avonds in de zetel plofte.
Morgen terug naar de bar voor mijn volgende cocktail en ik hoop, ik hoop dat we dat monster in mij eindelijk koest krijgen.

zaterdag 16 april 2011

Cocktail uurtje !

Ik heb genoten van mijn verkorte vakantie.  Verkort, omdat ik maandagmorgen voor het vertrek nog in het ziekenhuis was en vrijdagmorgen alweer op het appel moest verschijnen.  Maar de vakantie was goed.  Rustig natuurlijk, maar dat kon nu eenmaal niet anders.  Het weer had een beetje beter mogen zijn, want om buiten te zitten was het net iets te fris.  Ik heb veel gerust, gelezen én zelfs een beetje gefietst en gezwommen met dank aan de cortisonen die ik momenteel neem.  Door die medicatie heb ik dus wel degelijk beterschap.  Beetje ironisch niet ?  Je bent blij omdat je je beter voelt, maar eigenlijk is dat niet goed want dan gaat het wel degelijk om uitzaaiingen. 
Maar ik heb ook goed nieuws !  Ik kan sinds dinsdag eindelijk terug een beetje normaal eten en het gebraak en gekokhals blijft ook achterwege.  De schimmelinfectie lijkt dus onder controle en ik kan niet beginnen te vertellen hoeveel beter ik mij voel, want door het gewichtsverlies was ik ontzettend slap.
Gisteren heb ik weer een lange dag in het ziekenhuis doorgebracht.  De longspecialist heeft opnieuw 1.2 l van mijn linker long gedraineerd.  Wat vroeger een kleine ingreep was, is ondertussen al een routineklus geworden. Hij heeft ook bevestigd dat enkel de rechter long is aangetast.  Mijn linker long is nog vrij van tumoren en daar ben ik blij om.  Daarna heeft de oncologe mij getrakteerd op mijn eerste cocktail.  Dat was niet vooraf afgesproken maar ik had wel verwacht dat zij er snel werk van zou maken.  Normaal gesproken zou ik van deze chemo weinig nevenwerkingen hebben.  Alleen constipatie en de witte bloedcellen die te laag gaan, maar geen haarverlies of misselijkheid.  Het mag al eens meezitten ! Vanaf nu mag ik iedere vrijdag naar de bar voor mijn wekelijkse dosis en ik hoop dat deze chemo eindelijk eens gaat aanslaan !

maandag 11 april 2011

Vakantie

De oncologe bevestigt het verhaal van de longspecialist.  Ofwel zit er een ontsteking op de rechter long, ofwel zijn het tumoren die resistent zijn tegen de chemo en opnieuw actief zijn.  We moeten hier niet flauw over doen, de kans op tumor activiteit is veel reeler dan een ontsteking, zeker omdat mijn tumormarker gestegen is.  De oncologe heeft opnieuw cortisonen opgestart.  Als ik goed reageer op die medicatie is het vrijwel zeker tumoractiviteit en sta ik opnieuw voor chemo.  Weeral, zo snel na het beeindigen van de vorige.  Het zou om een wekelijkse dosis gaan waar ik verder niet veel nevenwerking bij zou hebben.  Het mag al eens meezitten.  Als het toch een ontsteking is moeten er vrijdag verdere testen gedaan worden.  Ik heb in ieder geval vrijdag afspraak op mijn vaste adresjes ; bij de oncologe en de longspecialist.  Maar ondertussen ga ik genieten van een weekje vakantie. 

vrijdag 8 april 2011

ongerust

De CT scan heeft bevestigd dat er inderdaad een ontsteking op de rechter long zit, of erger.  Om te bepalen wat het juist is zijn andere testen nodig maar de longspecialist laat het aan de oncologe over om verdere stappen te ondernemen.  Ik heb maandag gelukkig een afspraak kunnen nemen.  Ondertussen kan ik niet anders doen dan ongerust afwachten. 

dinsdag 5 april 2011

Afwachten maar !

Eigenlijk weet ik niet veel meer na de consultatie bij de longspecialist.  Er is plots 'een waas' te zien op mijn rechter long die er voordien niet was en hij niet kan verklaren.  Ik vraag mij af of dit iets te maken heeft met mijn schimmelinfectie.  Ik heb ondertussen wat op het internet opgezocht en dit zou heel vergaande gevolgen kunnen hebben als deze blijft voort woekeren in je lijf.  In ieder geval wil de longspecialist dit verder onderzoeken en vrijdag mag ik nog eens terug voor een scan en een consultatie.  Ondertussen, afwachten maar !

zaterdag 2 april 2011

De zon in huis

Een beetje somber gisteren, niet ?  Dat is ondertussen verholpen met dank aan het lente zonnetje ! 
Iedereen een prettig weekend.

vrijdag 1 april 2011

Zoveel afspraakjes !

Ongelooflijk hoeveel afspraakjes ik heb de laatste tijd, mijn agenda staat echt vol.  Jammer genoeg zijn het allemaal dokters afspraken die mij ook nog een flinke hap uit mijn budget kosten. Gelukkig ben ik goed verzekerd zodat ik mijn date's kan financieren want sommige mensen krijgen echt financielle problemen door die ziekte.
Gisteren heb ik nog eens een bezoekje aan de huisarts gebracht.  Niet omdat het al even geleden was, maar omdat die schimmelinfectie wel beter is maar zeker nog niet verholpen.  Hij heeft mijn medicatie verlengd en  me getrakteerd op een mondspoeling.  Hopelijk helpt dat snel ! 
Opstaan en mijn gewicht controleren is ondertussen al een routine geworden en vanmorgen was ik voor het eerst in lange tijd niet afgevallen !  Nooit gedacht dat ik daar blij om zou zijn.   Het gevecht tegen de kilo's was nog niet zo heel lang geleden een constante in mijn dagelijks bestaan en nu is het net omgekeerd.
Vandaag had ik dan weer een afspraak bij de longspecialist.  Er is toch weer 1 l vocht van mijn linker long gedraineerd.  Ik ben blij dat ik deze keer niet zo lang gewacht heb want het ongemak voor en na het draineren is veel minder als het niet om zo'n grote hoeveelheid gaat. Alleen was het prikken pijnlijker dan daarvoor omdat het longvliesje geirriteerd raakt door al dat geprik en gepulk.  De longspecialist heeft mij dan weer getrakteerd op een beetje slecht nieuws ; er zit een ontsteking op de rechter long.  Het talkeren van mijn linker long is dus nog helemaal niet aan de orde en volgende week dinsdag moet ik opnieuw op consultatie om die ontsteking na te kijken en de oorzaak ervan op te sporen.  Dat was niet wat ik wilde horen !  De complicaties stapelen zich maar op en mij een beetje beter voelen zit er voorlopig dus nog niet in. 
Goed nieuws zou nochtans eens heel welkom zijn !

maandag 28 maart 2011

Een gewichtige zaak

Ik blijf maar gewicht verliezen en eetlust is mij de laatste tijd compleet vreemd.  Ik eet omdat ik weet dat ik iets moet eten en omdat het tijd is om te eten, maar niets spreekt mij aan of smaakt mij.  Volgens de oncologe komt dat door een schimmelinfectie als gevolg van de medicatie tegen kanker.  Ja zo blijft een mens wel bezig natuurlijk !  Ik heb hiervoor medicatie gekregen en hopelijk is dit brandje dan ook weer snel geblust, want momenteel voel ik mij weer heel futloos.

zaterdag 26 maart 2011

Maandelijkse controle.

Gisteren heb ik mijn maandelijkse controle en mijn baxter gehad en ik heb van mijn oncologe een goed rapport gekregen :-).  Dat is natuurlijk het belangrijkste, dat die tumor zich koest blijft houden in mijn lijf.  Het toedienen van de baxter was ook geen probleem en is ondertussen al een routineklus geworden.  Mijn oncologe vindt ook dat de linker long zo snel mogelijk moet getalkeerd worden.  Nu de longspecialist nog !

dinsdag 22 maart 2011

Tappen maar !

Mijn vaatje is weer afgetapt vandaag en er is toch weer 1.4 l afgenomen.  Ik ben nog altijd onder de indruk als ik die hoeveelheid zie staan.  Dat er een volle fles frisdrank in je long zit vind ik niet niets !  Na het draineren is het altijd even vervelend.  Je long neemt opnieuw haar welverdiende plaats in en dat is een raar onaangenaam gevoel in je lijf.  Niet echt pijnlijk, maar toch, je voelt je long openvouwen en het geborrel en gebubbel in je borstkas wijst op vreemde activiteit.  Toen ik thuiskwam ben ik een uurtje of twee in mijn bed gedoken en daarna voelde ik mij een stuk beter.  Ik kan terug volop ademen en dat is een fijn gevoel.  Blijkbaar moet dat vocht ook op mijn maag drukken, want ik had ineens terug wat eetlust en dat is ook mooi meegenomen want alhoewel ik wel best wat kilootjes kwijt mocht vind ik 13 kilo wel voldoende geweest.  De dokter vond het nog iets te vroeg om over de ingreep aan de linker long te praten.  Ik heb opnieuw afspraak binnen 14 dagen en dan wordt mijn conditie geevalueerd.  Hij wil kijken hoe snel de long terug volloopt en hoe mijn rechter long reageert op de ingreep.   Ik hoop in ieder geval dat ik lang mag genieten van dit gevoel van opluchting !

maandag 21 maart 2011

Dolce far niente !

Niet dat ik anders zoveel doe, daar heb ik momenteel de energie niet voor.  Vanmorgen heb ik mij naar de academie gesleept, maar veel heb ik daar niet gedaan.  Deze middag heb ik op mijn terrasje genoten van het eerste prille lentezonnetje.  Ongelooflijk hoeveel deugd dat kan doen, dat klein beetje zon.  Eigenlijk mag ik niet in de zon zitten omwille van de bestraling en de chemo, maar we zullen er maar van uitgaan dat het maartse zonnetje nog geen kwaad kan.  Morgen kan ik gelukkig terecht bij de longspecialist.  Hopelijk brengt het draineren van de linker long een beetje opluchting.

zaterdag 19 maart 2011

Goed nieuws !

Eindelijk eens een beetje goed nieuws !  De brommer van mijn zoon is teruggevonden, niet zo heel ver van waar wij wonen.  Dat ding start niet zo vlot en vermoedelijk hebben de dieven het daarom opgegeven.  Het contact en de bedrading zijn beschadigd, maar nu heeft mijn zoon zijn vervoermiddel tenminste terug !

vrijdag 18 maart 2011

Mijn geduld is even op !

Had ik nu te grote verwachtingen van die ingreep of moet ik nog meer geduld hebben ?  Ik weet het niet meer !  Mijn geduld is in ieder geval even op.  Ik ben nog altijd behoorlijk moe en heb veel slaap nodig en verder sleep ik mij door de dag.  Zelfs als ik praat heb ik nog altijd last van kortademigheid en ik hoest nog heel veel.   Ik had meer verwacht.  Maar ja, er zit natuurlijk nog vocht op die linker long, dus dat speelt ook mee.  Ik vrees dat kwaad of opstandig zijn mij niet gaat helpen, maar verdorie een mens zou van minder!  Ik ga de afspraak met de longspecialist in ieder geval naar volgende week vrijdag verzetten.  Dan kan het vocht uit de linker long gehaald worden en kan ik mijn toestand met hem bespreken.  Iedereen een prettig weekend !

dinsdag 15 maart 2011

Alles peis en vree

Alles was in orde bij de longspecialist.  De vermoeidheid is normaal en ik zal nog wat braaf geduld moeten oefenen.  Er zat wel wat vocht op de linker long, maar niet zo heel veel, dus werd er beslist om binnen veertien dagen opnieuw op consultatie te komen om de toestand dan te evalueren.  De draadjes zijn er uit en het wondje is mooi genezen.  Ondertussen krijgt mijn arme lijf een beetje rust en ga ik van het zonnetje genieten :-).

maandag 14 maart 2011

Moe, zo moe !

Ik ben zo moe, moe, moe !  Die ingreep is echt met het allerlaatste beetje energie dat ik was beginnen opbouwen gaan lopen.  Ik word wakker rond acht uur 's morgens en hijs mij pas om half tien uit bed.  Doodmoe opstaan na een lange nachtrust, het kan dus en de dag moet nog beginnen.  Mijn eetlust is ook nog altijd prut.  De lekkere pasta die ik gisteren voor mezelf had klaargemaakt is bijna integraal in de vuilbak belandt en vanmorgen moest ik mezelf echt verplichten om een yoghurtje binnen te lepelen.  Rusten is de boodschap, maar ik probeer toch ook hier en daar wat huishoudelijke taken te doen en straks ga ik even buiten voor een korte wandeling. 
Mijn dochter heeft mij gisteren weer uitvoerig uitgelachen !  Het onderwerp van haar spot zijn de donshaartjes die op mijn gezicht groeien, net zoals babietjes dat juist na de geboorte krijgen.  Heel grappig, dank u , nu zit ik niet alleen verlegen om mijn kale kop heb ik dat er ook nog bij.  Maar net zoals bij babietjes gaan die haartjes na verloop van tijd gewoon weer weg.  Geduld en er ondertussen voor zorgen dat ik niet in het tegenlicht ga zitten zodat mijn 'baardje' zo min mogelijk opvalt.:-)
Soms vraag ik mij echt af of het normaal is, hoeveel tegenslag wij hebben. Gisteren werd de brommer van mijn zoon gestolen, overdag, voor de deur !  Hij is er helemaal het hart van in, ocharme, heeft er zo voor gespaard. We hebben op het politiebureau PV laten opmaken.  Hij hoopt dat hij teruggevonden wordt, ik tegen beter weten in stiekem ook.
Mijn dochter is vandaag aan de eerste dag van haar vier weken durende stage begonnen.  Ik hoop dat het allemaal meevalt.  Het is niet het grote onbekende, want op deze afdeling heeft ze al een week stage gelopen, maar het blijft natuurlijk spannend.  Vier weken, dat is al 'het echte leven zoals het is' dat om de hoek komt kijken. Veel succes meisje !
Morgen moet ik op controle bij de longspecialist.  Ben benieuwd wat ze daar gaan zeggen !

woensdag 9 maart 2011

Home sweet home !

Ik heb geslapen als een varkentje, vannacht.  Twaalf uur aan één stuk door, lekker in mijn eigen bed.  Ik voel me goed na de ingreep en het gereutel in mijn linker long neemt langzaam af.  Eigenlijk heb ik meer last van het draineren van de linker long dan van de ingreep.  Ik ben nog wel heel snel moe en thuis ga je toch direct wat meer doen.  Regelmatig rusten is dus de boodschap.  Ik voel dat ik nog wel even tijd nodig zal hebben om van deze ingreep te bekomen en dat er weer veel energie naartoe is gegaan.  Energie die ik eigenlijk nog maar net terug aan het opbouwen was.

dinsdag 8 maart 2011

De avonturen van Pe in ziekenhuisland

De X-ray is genomen, de punctie gedaan.  Ik zit gepakt en gezakt, ongeduldig te wachten tot mijn lieve dochter mij dadelijk komt halen.  De avonturen van Pe in ziekenhuisland zijn even voorbij, maar als je weet dat de assistente al gesproken heeft over het talkeren van de linker long én dat er nu opnieuw 900 ml is gedraineerd hoor je hen al van ver afkomen en moet je geen genie zijn om de volgende stap te voorzien.  Daar wil ik nu even niet aan denken.  Ik mag naar huis en daar ga ik met volle teugen van genieten.  Bedankt iedereen voor jullie steun en lieve reacties !

maandag 7 maart 2011

Morgen naar huis !

Vandaag is het allemaal plots heel snel gegaan.  Blijkbaar had ik het niet helemaal goed begrepen, want het talkeren was al tijdens de ingreep gebeurd. De drain mocht er uit omdat er vandaag een kleinere hoeveelheid vocht op de long is gekomen.  Jammer genoeg is het talkeren niet helemaal gelukt.  Mijn rechter long is onderaan niet helemaal ontplooid omdat ik al zo lang vocht op mijn longen heb.  Morgen wordt er opnieuw een X-ray genomen om de ingreep te evalueren en wordt mijn linker long nog eens gedraineerd.  Blijkbaar vult deze zich ook nog altijd en de longspecialist liet het al eens vallen dat deze long talkeren ook tot de mogelijkheid behoord.  Ik hoop morgen een beetje meer inlichtingen te krijgen, maar ik ben vooral heel blij dat ik naar huis mag.  Zonder drain in mijn zij en het lawaai van de pomp zal ik vannacht in ieder geval beter slapen !

zondag 6 maart 2011

Na regen komt zonneschijn

De ingreep is goed verlopen.  Jammer genoeg was ik weer behoorlijk misselijk door de narcose en heb ik tot zaterdagmorgen constant moeten braken.  Niet echt fijn, maar weinig aan te doen want ondanks de medicatie bleef ik maar koppig doorgaan. :-).  Gelukkig is de misselijkheid zaterdagmorgen even plots verdwenen als ze gekomen is en kon ik van dan af weer voorzichtig eten en drinken. 
Ondertussen ben ik de trotse eigenaar van een behoorlijk dikke drain tussen mijn ribben, in mijn rechter zij, waar een soort van maatbeker en een pomp zijn aangekoppeld.  Waar dat vocht vandaan blijft komen weet ik niet, want alhoewel men tijdens de kijkoperatie nog 2 l heeft gedraineerd, zit ik nu ook alweer bijna aan een liter vocht.  De longspecialist was hiervan echter niet onder de indruk, blijkbaar zijn ze erger gewoon, maar ik vind het toch een aanzienlijke hoeveelheid !
'Na regen komt zonneschijn', zegt het spreekwoord en dat was vandaag ook weer het geval toen ik vanmorgen de verlossende boodschap kreeg dat ik uit bed mocht !  Dat doet wat met een mens als je niet meer stijf in houding moet liggen, geen bedpan meer en je je zelfstandig kan wassen !  We zijn weer snel tevreden en hopelijk heb ik vannacht niet meer zo'n pruttig nachtje :-).

donderdag 3 maart 2011

Geduld is een schoon zaak

Sinds ik ziek ben heb ik vooral een intensieve cursus geduld gekregen.  Vandaag dus ook.  Ik werd om 10 uur opgenomen omdat men nog allerlei tests moest doen ; bloedafname, een X-ray van de longen, een cardiogram van het hart en last but not least het draineren van mijn linker long.  Omdat ik was opgenomen moest ik met mijn bed naar de consultatie gebracht worden, waar ik dinsdag nog helemaal zelfstandig naartoe was gestapt.  Ondanks een beetje foeteren langs mijn kant was er niets aan te doen.  Regels zijn regels en ook ik moet mij daar aan houden.  Het draineren van de linker long is heel vlot verlopen, de longspecialist heeft toch ook een 750 ml afgetapt.  Mijn rechter long bevat nog veel meer vocht, werd er gezegd en dat terwijl ze dinsdag al 1.5 l hadden weggenomen !  Het was toen ik de consultatie had verlaten dat mijn geduld uitvoerig werd getest.  Blijkbaar was er iets mis gelopen met de planning en de persoon die mij terug naar mijn kamer moest brengen kwam niet opdagen.  Ik werd meer dan drie kwartier in de gang geparkeerd, volledig reglementair op mijn bed.  Niet dat ik ergens naartoe moest natuurlijk, maar als ik dat had geweten had ik mijn boek wel meegebracht.  Te voet, was ik er al geweest :-) !

dinsdag 1 maart 2011

Weer 1.5 l !

Mijn uitstapje naar de longspecialist zit er alweer op en voor de derde keer op rij werd er 1.5 l van mijn rechter long gehaald.  De longspecialist wou eerst mijn rechter long draineren omdat hij dan ook de druk kon meten en zo inschatten of mijn long nog flexibel genoeg is om deze ingreep te ondergaan.  Dat is dus geen probleem.  Ik voel zelfs hoe mijn long stilletjes aan de oorspronkelijke vorm aanneemt en dat is niet bepaald een aangenaam gevoel.  Maar ik voel ook onmiddellijk beterschap en dat is dan weer wel fijn !  Voor deze sollicitatie ben ik dus geslaagd en ik mag naar de volgende ronde.  Donderdag morgen word ik opgenomen.  Eerst gaat men de linker long ambulant draineren zodat ik de ingreep zo comfortabel mogelijk kan ondergaan.   Vrijdag dan de ingreep zelf.  Er wordt een drain tussen mijn ribben geplaatst onder volledige verdoving, waarna men eerst al het vocht uit de long gaat halen om vervolgens de medicinale talk in te brengen zodat de longvliezen gaan verkleven.  Als alles goed verloopt mag ik twee tot vier dagen in het ziekenhuis kamperen en daarna zou ik mij toch een stuk beter moeten voelen.  Dat ik hier naar uitkijk is een beetje veel gezegd, maar ik ben wel blij met de vooruitzichten !

zaterdag 26 februari 2011

Toch camperen

Alhoewel het eigenlijk maar om een referentiepunt na de chemo ging, was ik toch behoorlijk gespannen toen ik naar de consultatie moest om de resultaten van de CT Thorax en de botscan te bespreken.  Daar had ik eerst nochtans geen last van, het 'laat mij maar even rustig genieten gevoel' was heel erg aanwezig.  Maar naarmate die datum naderde sloop de spanning toch stilletjes aan mijn kale kop binnen.  Nergens voor nodig dus, want alles verloopt naar wens.  De tumor activiteit is momenteel onder controle, mijn tumormarker daalt nog lichtjes en mijn fysieke conditie is een heel stuk beter dan vorig jaar.  Maar een mens is nooit tevreden, dus na de eerste opluchting hing de vraag of dit nu 'as good as it gets' is, of er nog iets kan gedaan worden aan mijn toch nog steeds aanwezige ademnood, in de lucht. Ja dus.  Als gevolg van de tumoractiviteit zit er toch nog behoorlijk wat vocht op mijn longen.  Daar de oorzaak nu is weggenomen ligt het plan om de longvliezen te talkeren opnieuw op tafel.  Omdat mijn toestand snel kan veranderen wil de oncologe dit allemaal snel uitvoeren, dus volgende week dinsdag mag ik al op consultatie bij de longspecialist en waarschijnlijk mag ik vanaf vrijdag een dag of vier in het Middelheim ziekenhuis kamperen.  Tijdens een kleine ingreep onder volledige narcose wordt er een drain tussen mijn ribben geplaatst om het vocht uit de rechter long weg te nemen.  Eens die klus geklaard wordt er medicinale talk tussen de twee longvliezen aangebracht zodat deze verkleven en er geen vochtophoping meer kan zijn. Dan is het enkele dagen afwachten of de ingreep succesvol was.  De details van de ingreep en de eventuele gevolgen zal de longspecialist mij dinsdag wel uitleggen, maar ik ben in ieder geval heel blij dat het toch nog dat ietsje meer mag zijn.

vrijdag 18 februari 2011

Lente

Vorige week vrijdag heb ik een CT scan van mijn longen laten nemen én een botscan.  Volgende week heb ik een consultatie bij de oncologe en kunnen we de resultaten bespreken.  Er zijn verschillende mensen die ongeduldig informeren naar de uitslag, maar ik heb momenteel iets van 'laat mij even met rust met al die diagnoses en testen, ik geniet opnieuw van een min of meer normaal ritme'.  Helemaal normaal is het nog niet natuurlijk, vermits ik nog niet terug ga werken, maar ik kan de meeste zaken al doen zonder aan die ademnood te moeten denken.  Behalve fysieke inspanningen natuurlijk, dan word ik nog steeds met mijn neus op de feiten gedrukt.  Ik ben wel benieuwd naar de uitslag van de scans, maar dat kan nog een weekje wachten.  Ondertussen heb ik al genoten van de mooie dagen die we hebben gehad.  De lente kondigt zich duidelijk aan !  Niet alleen het zonnetje komt af en toe piepen, ook de eerste lentebloemen laten hun kopjes zien.  En ook op mijn hoofd kondigen de eerste sprietjes betere tijden aan :-).  Mijn kale kop heeft een donkerbruine schijn gekregen en ik hoop beloond te worden met een mooie, volle kop haar.  Afwachten wat het wordt natuurlijk, want vorige keer kreeg ik na de eerste babykrulletjes gewoon mijn eigen fluthaar terug :-).

woensdag 9 februari 2011

De goede kant op !

Als ik mijn blog zo even overloop is het toch ongelooflijk hoe snel mijn ziekte is geevolueerd.  Nog geen maand geleden sleepte ik mij voort als een schildpad op kruissnelheid en nu kan ik al revalideren.
Het gaat de goede kant op !

dinsdag 8 februari 2011

Sportelen !

Vandaag voor de eerste keer naar de aqua-gym.  Het was wel even haasten om van de academie op tijd daar te komen.  Kon ik alvast trainen voor de wekelijkse race van de academie naar het werk die ik binnen afzienbare tijd opnieuw zal moeten rijden.   Ik was wel een beetje ongerust, want als ik stap voel ik de kortademigheid toch nog altijd, zeker als ik tegelijkertijd probeer te praten maar tijdens de aqua-gym ging het prima.  Het is dan ook een gezapig tempo maar ondertussen hebben we toch een uurtje bewogen.  Ik dacht dat ik moe zou zijn na die inspanning, maar dat was helemaal niet het geval.  Toen ik thuiskwam heb ik nog het een en ander kunnen doen en dat was toch wel een prettig gevoel.  Ik ben heel benieuwd hoe ik het er van af ga brengen tijdens de fitness op donderdag !

vrijdag 4 februari 2011

Goedgekeurd voor de dienst !

Ik ben goedgekeurd voor de dienst en mag beginnen revalideren bij onco-actief, het kleine broertje van Herstel & Balans.  Stelt eigenlijk niet zoveel voor hoor, gewoon twee keer per week een uurtje sporten onder begeleiding van artsen en kinesisten om je lijf terug aan de praat te krijgen.  Dinsdag aqua-gym en donderdag een uurtje fitness.  Ik ben benieuwd want met die longen van mij is dat natuurlijk niet meer zo evident.  Daarom is het ook een geruststellend gevoel dat je onder begeleiding kan beginnen. Zo ben je er zeker van dat je niet teveel gaat doen en je getergde lijf gaat overbelasten.  Of te weinig natuurlijk, want een mens is een lui dier en jezelf wijsmaken dat het niet meer gaat is altijd makkelijker dan een inspanning leveren !
De behandelende arts stelde ook vast dat mijn reflexen zo goed als verdwenen zijn.  Weer een cadeautje van de chemo, het is écht kiezen tussen de pest en de cholera :-).    Niet dat ik het nog niet gemerkt had dat mijn reflexen zo goed als onbestaand zijn ; mijn lieve dochter lacht mij er dikwijls genoeg mee uit ! Maar we gaan vooruit en dit is weer een stapje in de goede richting.  Volgende week begin ik er aan !

dinsdag 25 januari 2011

uitstel IS afstel !

Uitstel is in dit geval wel degelijk afstel en daar ben ik heel blij om.  Mijn tumormarker heeft opnieuw een duik gemaakt van 128 naar 101.  De oncologe heeft nog even getwijfeld, maar omdat ik no 5 zo slecht heb verteerd is toch besloten om de chemo stop te zetten en daar ben ik absoluut niet rouwig om ! Ik voel mij de laatste week trouwens veel beter.  Het bomma gehalte is veel lager en ik kan al verschillende zaken na elkaar doen zonder mij een schildpad te voelen of uitgeput te moeten rusten na een luttele inspanningen.  Geweldig gevoel is dat en ik geniet er met volle teugen van, tot ik het weer vanzelfsprekend begin te vinden en er zelfs niet meer bij stilsta.  Maar zover zijn we nog niet.  De ademnood ligt nog vers in het geheugen en een marathon zit er momenteel nog niet in.  Maar misschien komt dat er nog wel van, want ik mag beginnen revalideren.  Dat zal nodig zijn ;  ik voel dat mijn arme lijf weer een flinke opdoffer heeft gekregen en mijn conditie is miserabel.
De behandeling wordt teruggeschroefd naar één baxter per maand om de uitzaaiingen op mijn ruggengraat onder controle te houden en opnieuw Nolvadex, het anti-oestrogeen dat ik drie jaar geleden ook kreeg toegediend.  Eén pilletje per dag en één baxter per maand, daar kan ik mee leven ! Verder is het een beetje afwachten, hoe mijn lichaam gaat reageren en op welke manier de behandeling moet worden bijgestuurd.  Er wordt binnenkort een botscan en een X-Ray thorax gemaakt om te kijken hoever we staan.  Mijn volgende afspraak is pas binnen een maand en dat is een geweldig gevoel, maar ook een beetje beangstigend dat de volgende controle zo ver vooruit geschoven wordt.  Ik probeer er even niet aan te denken en volop te genieten van het 'mij beter voelen'.

dinsdag 18 januari 2011

is uitstel, afstel ?

Er is besloten om de chemo een weekje uit te stellen.  Mijn oncologe zou no 6 graag niet moeten geven, maar een tumormarker van 128 is nét nog iets te hoog om die beslissing te nemen.  En vermits no 5 mij zo heeft uitgeput, krijg ik nu nog een weekje respijt.  Hopelijk maakt mijn tumormarker een flinke duik en hoeft no 6 niet meer, daar zou ik helemaal niet rouwig om zijn !  Maar nu is het even afwachten en genieten van het extra weekje.  Ik ben gisteren na de consultatie naar de academie gegaan, kwestie van leuke dingen te doen in 'de goede week'.  Wordt vervolgd .... !

donderdag 13 januari 2011

Goede voornemens

Natuurlijk is er niets van in huis gekomen, van het schilderen thuis tijdens de kerstvakantie.  Ik was nochthans goed begonnen, had een foto uitgezocht, bedacht hoe ik ze wou uitwerken, een doek uitgekozen én zelfs een ondergrond gezet.  Toen ben ik stilgevallen en stond mijn ezel met doek erop verwijtend in mijn living. 
Dat ik no 5 maar niet verwerkt krijg zal er zeker iets mee te maken hebben.  Als je al tien uur per dag in je bed doorbrengt, schiet er van de rest van de dag niet veel over, zeker niet als je deze moet doorkomen als een schildpad op kruissnelheid. :-)  Het is mij afgelopen week zelfs niet gelukt om naar de academie te gaan, terwijl ik daarvoor toch altijd een extra inspanning deed om dat niet te missen.  Volgende week maandag beter, dan zal ik zeker aanwezig zijn en dinsdag, dient no 6 zich alweer aan.

dinsdag 11 januari 2011

Call me !

Ik heb gisteren even met mijn oncologe overlegd, maar een diagnose via de telefoon stellen is natuurlijk niet evident.  Daarom is de beslissing van een zesde chemo of niet uitgesteld naar de consultatie van volgende week.  Eerlijk gezegd had ik stiekem op een definitieve 'neen' gehoopt, maar die is er dus niet gekomen.  Ik heb echt moeten vechten tegen no 5 en nu ik er eindelijk een beetje bovenop begin te komen staat no 6 al voor de deur.   Maar als hij er komt is het in ieder geval de laatste, dat is ook al iets om naar uit te kijken.  Ik slaap nog steeds ongelofelijk veel en ben nog altijd heel snel moe.  Mijn lijf kan mijn hoofd nog steeds niet volgen.  Mijn keelontsteking is in ieder geval weer helemaal beter.  Waarschijnlijk was dat iets waar ik onder normale omstandigheden zelfs niet voor naar de dokter zou gaan, alleen was het nu net iets te veel.  En heel belangrijk, mijn tumormarker gaat steeds in dalende lijn.  Bij de vorige consultatie stond hij al op 128.  Houden zo !

zaterdag 8 januari 2011

De witte soldaatjes

Mijn witte bloedcellen en bloedplaatjes staan op een historisch dieptepunt, zei de oncoloog.   Dat had ik al gevoeld want zoals ik me de laatste twee weken voortsleep is echt niet meer normaal.  Blijkbaar ga ik na iedere chemo heel diep, en deze keer,  nog dieper ! :-)  Jammer genoeg moet ik dat verder zelf overwinnen.  De antibiotica zal zijn werk doen om de keelontsteking te genezen en hopelijk komt de rest dan vanzelf, heel langzaam maar zeker.  Mijn oncologe had een dagje vakantie, dus of ik al dan niet een zesde chemo moet, weet ik niet verdorie !  Maandag kan ik haar bellen en ik duim stiekem dat het neen wordt. :-)

donderdag 6 januari 2011

Gelukkig maar !

Ik heb gisteren een bezoekje aan de huisdokter gebracht en hij heeft vastgesteld dat ik een keelontsteking heb. Gelukkig ! Maar een keelontsteking, want ik kan je verzekeren dat een klein stemmetje achterin mijn hoofd de optie van verdachte klier opperde. Dat is het meest ellendige aan kanker vind ik ; je bent het vanzelfsprekend gevoel waar gezonde mensen mee door het leven zeilen compleet kwijt en alhoewel je niet altijd wil panikeren of paranoïde wil zijn is de mogelijkheid dat dat monster in je lijf weer ontwaakt heel reëel.
Maar het is gewoon een huis- tuin en keuken ziekte, niets aan de hand dus. Een flinke dosis antibiotica moet mij er weer bovenop krijgen en hopelijk sleep ik mij dan niet meer zo voort zoals de laatste week na de chemo.
Morgen mijn controle bij de oncologe. Ik ben heel benieuwd wat zij gaat zeggen.

dinsdag 4 januari 2011

Geen nieuws, goed nieuws

Ik weet het, het is nogal stilletjes op mijn blog de laatste tijd.  Ik heb dan eigenlijk ook niet veel te melden.  Ik ben het ritme van chemo krijgen, er even onderdoor gaan en terug rechtkrabbelen ondertussen al gewoon.  Alleen is no 5 verdomd hardnekkig en lukt het rechtkrabbelen niet goed meer.  Waarschijnlijk omdat het al no 5 is en mijn arme lijf het vechten ook stilletjes aan moe wordt, net zoals mijn hoofd.  Vandaag heb ik dan  ook weer een middagdut van een uurtje of twee op de teller en sinds het toedienen van de chemo, nu een week geleden heb ik nog geen goede dag gehad.  Het rechtkrabbelen gaat dus duidelijk trager en moeizaam.  Dat ik weer vergeten ben om de dag nadien mijn injectie toe te dienen om mijn witte bloedcellen op peil te krijgen, helpt natuurlijk niet.  'Chemo-kop !' zeg ik dan, en als mijn dochter antwoordt dat dat flauwe kul is, is mijn repliek steevast ; 'jawel, want Kylie zegt dat ook !'.  In 2006 kwam ik hiermee nog weg, vermits mijn dochter nog een stuk jonger was én fan.  Nu lukt ook dat niet meer :-). 
Maar misschien was dit de laatste en gaat het vanaf nu alleen nog maar bergop, wie weet.  Vrijdag meer hierover, duimen maar !

maandag 3 januari 2011

nieuwjaarswensen

Ik wens iedereen een gelukkig en vooral een gezond 2011 !
xxx

drie mailkussen, want écht kussen mag niet omdat mijn witte bloedcellen nog veel te laag staan :-)