zaterdag 26 november 2011

Beast goes bananas!

Vroeger hadden mijn katten een prinsenleventje. Op tijd en stond hun natje en droogje, een lekkere warme nest én een tuin met aanpalende volkstuintjes waarin ze naar hartenlust konden wandelen, jagen en zonnen.
Door omstandigheden zijn wij naar een appartement verhuisd en moesten onze katten noodgedwongen binnen blijven. Het appartement is op de eerste verdieping en voor katten niet toegankelijk en bovendien ligt het aan een behoorlijk drukke straat wat volgens mij veel te gevaarlijk is. Hippie heeft het er een tijdje moeilijk mee gehad, want hij was diegene die graag op pad ging. Hij stond dikwijls tot vervelens toe aan de deur te mauwen, maar uitstapjes zaten er jammer genoeg niet meer in. Beast vond het binnen blijven niet echt een probleem, want hij ging vroeger nooit ver of lang weg en alleen maar als ook wij op het terras zaten.
Nu houden we onze katten bezig met de nodige speeltjes en krabpalen en gelukkig hebben ze ook nog elkaars gezelschap. Niet dat Hippie het zo nodig heeft om bezig gehouden te worden want zijn favoriete tijdverdrijf is in zijn luie stoel in de zon of bij de verwarming liggen. Alleen om met een knikker te spelen staat hij al eens op en heel af en toe kan zijn pluche rat hem ook bekoren. Of als zijn broer zin heeft om te spelen natuurlijk en hem uitdaagt voor een vriendschappelijk robbertje vechten. Beast echter is altijd op zoek naar entertainment en het is dikwijls grappig om hem bezig te zien. Zo heeft mijn dochter hen onlangs getrakteerd op een muis op wieltjes en toen Beast dat rijdend ongedierte in het oog kreeg ging hij compleet uit zijn dak. Eerst moest hij er natuurlijk op jagen om er dan uitvoerig mee te spelen en zijn prooi in de lucht te gooien, zoals een kat bij een echte muis doet. Hij ging zo hevig tekeer dat Hippie zich verwaardigde om uit zijn stoel te komen om te kijken wat nu weer de oorzaak van al die commotie was.  Heel de dag heeft hij achter die nep muis gejaagd en toen ik ’s avonds ging slapen vond ik het speeltje als cadeau in mijn bed. 
Was ik even blij dat het geen echte muis was! 

vrijdag 25 november 2011

In dalende lijn

Mijn chemo zit er weer op voor vandaag en mijn tumormarker gaat nog steeds langzaam maar zeker in dalende lijn. Goed nieuws dus en ik ben best tevreden dat mijn ziekte zo evolueert. De slechte tijden zijn zeker nog niet vergeten, maar eens je je wat beter voelt verlang je toch naar meer en ik weet wel dat mijn oncologe geen glazen bol heeft, maar ik heb vandaag toch eens voorzichtig naar de toekomstperspectieven geïnformeerd. Eens mijn tumormarker stabiel is misschien chemo om de vier weken of eventueel onder de vorm van pillen, kreeg ik als antwoord.  Daar kan ik best mee leven!

woensdag 23 november 2011

Kort en goed.

Ik voel mij gelukkig weer goed en het leven kabbelt rustig verder.  Meer dan dagelijkse beslommeringen heb ik niet en dan gaat een mens al eens over kleinigheden zeuren. Mijn haar bijvoorbeeld is tegenwoordig een bron van ergernis.  De eerste baby krulletjes die uit mijn kale knikker ontsproten waren in het begin wellicht charmant, maar nu is de fun er al lang af.  Blijkbaar komt mijn stijl haar gewoon terug onder die krulletjes en nu heb ik niets anders dan een toefje froesel op een stokje, dat bovendien ook recht naar boven staat.  Elke morgen ben ik wel even in de weer om mijn weerspannig haar onder controle te krijgen en meestal eindigt het ermee dat ik mijn hoofd onder de kraan steek om dan uitvoerig te gaan brushen. En gelukkig is het behoorlijk droog tegenwoordig, want bij het minste vocht in de lucht ben ik er aan voor de moeite en piekt mijn kapsel weer op mijn kop. Niet mijn idee van een makkelijke coupe en ik erger mij er dan ook behoorlijk aan.  Bovendien heb ik een kleurtje geavontuurd omdat mijn eigen haar nogal vaal en kleurloos was, maar ook dat was niet echt een succes. Het desbetreffende kleurtje valt eerder paarsig dan mahonie uit en ik ben er echt niet blij mee. Mijn kinderen vinden mijn kapsel in ieder geval hilarisch en laten dan ook geen gelegenheid onbenut om mij 'de krulsmurf' te noemen wat ik niet altijd op prijs stel. Nu zijn dat allemaal maar details na alles wat ik heb meegemaakt, maar als vrouw vind je het toch belangrijk hoe je eruit ziet.  Bovendien merk ik dat ik het mij terug veroorloof om, zoals iedereen dat wel eens doet, over zulke futiliteiten te zeuren nu de grote problemen weer geweken zijn en dat is een zalig gevoel.  In ieder geval heb ik een beslissing genomen.  Dit stro dakje moet eraf, dus als je mij binnenkort tegenkomt is het wellicht weer met een heel kort kopje!

vrijdag 11 november 2011

Up, up, up!

Ondertussen gaat het gelukkig weer wat beter, maar ik blijf het balen vinden dat ik zo ziek was door een eenvoudige, stomme verkoudheid.  Ik vraag mij af wat er gebeurt moest ik echt ziek worden.  Daar wil ik liever niet aan denken.  Enfin, het gaat dus terug bergop en dat kan ik alleen maar toejuichen.  Een beetje te traag naar mijn zin, maar geduld was nooit mijn sterkste kant en net dat geduld wordt tegenwoordig zwaar op de proef gesteld.  Gisteren ben ik opnieuw naar de supermarkt kunnen gaan en gewoon even buitenkomen was een verademing.  Vandaag heb ik mij aan het sporten gewaagd, maar dat was blijkbaar toch weer een beetje overmoedig.  Ik moest zelfs niet aan mijn dochter vertellen dat ik mij niet goed voelde, want blijkbaar staat dat op mijn gezicht geschreven.  En toen ik vanmiddag wat probeerde te genieten van het flauwe november zonnetje op een terrasje uit de wind, was het weer prijs.  Ook mijn zoon zag onmiddellijk dat ik mij niet goed voelde.  Een uurtje gaan liggen en het leed was alweer geleden.  Morgen hoop ik op beter!

woensdag 9 november 2011

Pruttig!

Ik sleep mij al sinds zondag voort, ziek, geplaagd door een ordinaire verkoudheid!  Pas nu merk ik dat mijn weerstand echt maar prut is want ik heb mij nog nooit zo ellendig gevoeld door een verkoudheid.  Dat ik vrijdag net mijn chemo had en de timing dus slecht was zal er zeker iets mee te maken hebben gehad, maar toch. Sinds zondag kampeer ik een beetje in de zetel en mijn bed met de nodige medicijnen en een tas thee.  Hopelijk is het snel beter, want dit is toch een beetje balen!

donderdag 3 november 2011

Boekenbeurs

Ik ben vandaag met mijn dochter naar de boekenbeurs gegaan.  Niets bijzonder zal u zeggen en dat is ook zo, was het niet dat ik vorig jaar forfait heb moeten geven voor dit en andere uitjes, omdat mijn gezondheid het absoluut niet toeliet.  Nu ging het dus wel en daar ben ik blij om.  Ik heb er dan ook van genoten!