Kort en goed.

Ik voel mij gelukkig weer goed en het leven kabbelt rustig verder.  Meer dan dagelijkse beslommeringen heb ik niet en dan gaat een mens al eens over kleinigheden zeuren. Mijn haar bijvoorbeeld is tegenwoordig een bron van ergernis.  De eerste baby krulletjes die uit mijn kale knikker ontsproten waren in het begin wellicht charmant, maar nu is de fun er al lang af.  Blijkbaar komt mijn stijl haar gewoon terug onder die krulletjes en nu heb ik niets anders dan een toefje froesel op een stokje, dat bovendien ook recht naar boven staat.  Elke morgen ben ik wel even in de weer om mijn weerspannig haar onder controle te krijgen en meestal eindigt het ermee dat ik mijn hoofd onder de kraan steek om dan uitvoerig te gaan brushen. En gelukkig is het behoorlijk droog tegenwoordig, want bij het minste vocht in de lucht ben ik er aan voor de moeite en piekt mijn kapsel weer op mijn kop. Niet mijn idee van een makkelijke coupe en ik erger mij er dan ook behoorlijk aan.  Bovendien heb ik een kleurtje geavontuurd omdat mijn eigen haar nogal vaal en kleurloos was, maar ook dat was niet echt een succes. Het desbetreffende kleurtje valt eerder paarsig dan mahonie uit en ik ben er echt niet blij mee. Mijn kinderen vinden mijn kapsel in ieder geval hilarisch en laten dan ook geen gelegenheid onbenut om mij 'de krulsmurf' te noemen wat ik niet altijd op prijs stel. Nu zijn dat allemaal maar details na alles wat ik heb meegemaakt, maar als vrouw vind je het toch belangrijk hoe je eruit ziet.  Bovendien merk ik dat ik het mij terug veroorloof om, zoals iedereen dat wel eens doet, over zulke futiliteiten te zeuren nu de grote problemen weer geweken zijn en dat is een zalig gevoel.  In ieder geval heb ik een beslissing genomen.  Dit stro dakje moet eraf, dus als je mij binnenkort tegenkomt is het wellicht weer met een heel kort kopje!