Mijn tumormarker blijft maar dalen en dat kan ik alleen maar toejuichen. Hij heeft een duik genomen van 171 naar 135. Alhoewel mijn witte bloedcellen nog steeds laag stonden heeft de oncologe toch beslist om de chemo toe te dienen en mij vanaf nu om de veertien dagen op een cocktail te trakteren.
Na mijn chemo heb ik in een overmoedige bui mijn ganse badkamer in de verf gezet. Stom natuurlijk, want daarna was ik kapot. Maar na een nachtje slapen was ook dat alweer vergeten. Een mens moet soms zijn grenzen verleggen, niet ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten