Met spijt in het hart heb ik mijn lidmaatschap bij die
sportclub met het bijna monopolie opgezegd. Ik was daar al een jaar of 16 lid en
heb ze zien evolueren van een gezellige vriendenclub waar je al eens aan de
toog kon blijven plakken en waar iedereen iedereen kent, naar een firma die
enkel geldgewin nastreeft en waar je als klant tot lidkaart gereduceerd werd.
Nu was ik, en ik niet alleen, hun agressieve
verkoopspolitiek al lang meer dan beu, maar dat is niet de reden waarom ik daar
niet meer sport. Ik was eigenlijk nog maar net terug een beetje op dreef toen
ze besloten om de step- en andere lessen die ik volg van het programma te
schrappen. Ja, als je het zo stelt heeft die club mij natuurlijk niet veel meer
te bieden, behalve hun constante veranderingen die ik niet bepaald verbeteringen vind. En toch heb ik getwijfeld en gepiekerd en een beetje uit
nostalgie blijven volhouden maar omdat mijn stepmaatjes, waarvan ik met
sommigen al een dikke veertien jaar samen sport, nu noodgedwongen ook andere horizonten
gaan opzoeken heb ik de knoop doorgehakt en mijn lidmaatschap stopgezet, wat
voor de financiële pijngrens een goede zaak is natuurlijk.
Dus ben ik op zoek naar iets anders want bewegen is belangrijk
vind ik en mijn oncologe vindt dat zeker. Ik ben al dikwijls met de dochter gaan
lopen in het park, wat wil zeggen dat de dochter loopt en ik er wat achteraan
hobbel. Lopen is nu eenmaal nooit echt mijn ding geweest maar het is wel
gezellig om samen buiten in beweging te zijn. We hebben ook een stepper gekocht
voor thuis, maar fitnessen vind ik niet zo leuk en dit is dus in geval van
nood. De dochter heeft al heel wat kilometertjes op die crosstrainer afgelegd,
ik stond erbij en keek ernaar. En volgende week ga ik eens proeven van salsa
dansen en ik ben benieuwd of dat iets is voor zo’n stijve hark als ik. Het is niet
makkelijk om na zoveel jaren iets nieuws te zoeken en ik treur ook een beetje
om mijn verloren stepklas maar ben wel benieuwd naar wat er uit de bus gaat
komen. Suggesties zijn altijd welkom!