Het kabbelende beekje.

Alles verloopt volgens plan.  De chemo slaat snel aan en mijn tumormarker gaat langzaam naar omlaag.  Het toedienen van de chemo en de ziekenhuisbezoekjes zijn ondertussen routine.  Het leven kabbelt rustig voort en het van mij afschrijven op deze blog is ook niet meer zo dringend als voorheen en daar ben ik blij om.  Volgende week heb ik een weekje vrij.  Dat zal nodig zijn want mijn witte bloedcellen staan nu al aan de lage kant.  Waarschijnlijk neemt de waarde volgende week weer even een duik met hevige vermoeidheid tot gevolg.  Maar al bij al heb ik heel erg het gevoel dat ik na de stroomversnellingen die ik de afgelopen maanden heb moeten nemen nu in een aangenaam rustig kabbelend beekje ben beland.  Ik zie aan de statistieken van mijn blog dat er bij jullie ook een zekere vermoeidheid heerst en er niet meer zoveel mensen mijn blog lezen, maar ook dat is goed.  Alles wat naar dagelijkse sleur ruikt juich ik tegenwoordig toe en het spreekwoord 'geen nieuws, goed nieuws' is maar al te waar.  Ook op de academie slaat 'het eind van het schooljaargevoel' heel erg toe en met mijn onderwerp 'borstkanker' voor mijn afstudeerwerk heb ik het ondertussen ook wel gehad.  Maar ook dat is goed nieuws.  Het wil zeggen dat het therapeutisch effect van 'het van mij afschilderen' zijn werk heeft gedaan en alhoewel ik nog in behandeling ben, ik mijn ziekte een plaatsje in mijn leven heb gegeven.  Volgende zaterdag moet ik mijn werk voor de jury verdedigen en dat is toch wel een beetje spannend.  Ik ben heel benieuwd wat de reacties en commentaren zullen zijn !  Duimen maar !