vrijdag 11 november 2011

Up, up, up!

Ondertussen gaat het gelukkig weer wat beter, maar ik blijf het balen vinden dat ik zo ziek was door een eenvoudige, stomme verkoudheid.  Ik vraag mij af wat er gebeurt moest ik echt ziek worden.  Daar wil ik liever niet aan denken.  Enfin, het gaat dus terug bergop en dat kan ik alleen maar toejuichen.  Een beetje te traag naar mijn zin, maar geduld was nooit mijn sterkste kant en net dat geduld wordt tegenwoordig zwaar op de proef gesteld.  Gisteren ben ik opnieuw naar de supermarkt kunnen gaan en gewoon even buitenkomen was een verademing.  Vandaag heb ik mij aan het sporten gewaagd, maar dat was blijkbaar toch weer een beetje overmoedig.  Ik moest zelfs niet aan mijn dochter vertellen dat ik mij niet goed voelde, want blijkbaar staat dat op mijn gezicht geschreven.  En toen ik vanmiddag wat probeerde te genieten van het flauwe november zonnetje op een terrasje uit de wind, was het weer prijs.  Ook mijn zoon zag onmiddellijk dat ik mij niet goed voelde.  Een uurtje gaan liggen en het leed was alweer geleden.  Morgen hoop ik op beter!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten