De magische 100

Met een tumormarker van 108 komt de magische 100 in zicht !  Niet dat dat getal iets te betekenen heeft, de oncologe drukt er altijd op dat de beweging die de curve maakt belangrijk is, niet het getal.  Maar ook die gaat de goede richting uit, naar omlaag dus !  Tijdens de chemo in december zijn we ongeveer rond de 100 gestopt met de behandeling, maar ik zou nu nog even willen doorgaan.  Na slechts vier maanden opnieuw tumoractiviteit moeten vaststellen vond ik echt balen en dat wil ik niet meer meemaken.  Ik hoop stiekem dat deze behandeling beter aanslaat en mij een langere periode rust wordt gegund.  Bovendien is deze chemo veel beter te dragen, want in december was ik compleet uitgeput en dat is nu helemaal niet het geval.  Ik denk dat ik met de oncologe op dezelfde lijn zit, maar zal het er met haar tijdens de volgende consultatie eens over hebben.  Nu was die een uur en half uitgelopen en toen ik eindelijk aan de beurt was wou ik zo snel weg dat ik iets had van 'alles in orde ? Oké, geef die chemo maar en laat mij hier uit!'  Ik was zelfs zo gehaast dat ik ben vergeten vragen welke verdere behandeling ik moet hebben voor die vervelende schimmel onder mijn teennagel die mij al maanden irriteert.  Gelukkig zijn de verpleegkundigen in het dagziekenhuis zo lief en hebben zij even bij de dokter geinformeerd.  Omdat ik hiervoor geen medicatie meer mag nemen moet de schimmel manueel verwijderd worden door de orthopedist.  Ik weet niet juist wat ik mij daar bij moet voorstellen, maar het klinkt pijnlijk.  Afwachten dan maar weer, want de afspraak is pas midden september.  Ah de kleine genoegens van chemo, het blijft je bezighouden en soms, lijkt het wel een voltijdse job :-).