Misschien de laatste ?

No 5 is voorbij en misschien is het wel de laatste.  Als mijn tumormarker een beetje meewil tenminste.  Afwachten dus wat de controle ons zal leren.  Mijn tumormarker staat nochthans nog ergens in de 140, wat ik niet echt laag vind, maar mijn oncologe vindt dat het risico op hartbeschadiging niet opweegt tegen het voordeel van nog een chemo.  Ik zal er in ieder geval geen traan om laten dat die ellendige chemo achter de rug is, want no 5 was écht ellendig.  Eigenlijk begon het al gisteravond.  Mijn belletje rinkelde weer en toen was het al prijs, alhoewel ik bij de vorige chemo's niet heb moeten overgeven.  Deze keer wel dus en tijdens het toedienen ook.  Niet te verhelpen natuurlijk, ondanks de medicatie.  Gelukkig voel ik mij ondertussen al weer een beetje beter.  Nog wel slap en bibberig, maar 'this too shall pass'.  Afwachten wat de controle van volgende week ons leert !

no 5

Morgen no 5 en bovendien moet ik nog erg vroeg uit mijn bed.  Zoals gewoonlijk kijk ik er dus helemaal niet naar uit.  Maar het is al no 5 en ik tel wél vol ongeduld af.  Bovendien voel ik heel duidelijk beterschap.  Ik ben dus heel optimistisch !

Prettig kerstfeest, iedereen !

Ik blijf vanavond lekker thuis, met een kaasplankje, een glaasje wijn én de controle over de zapper.   Dat leek mij beter dan om tien uur 's avonds heen en weer geslingerd worden tussen het verlangen naar mijn knusse bed of het fijne gezelschap waarin ik mij dan bevind.  Volgend jaar groot feest ! :-)
                                                              Prettige feestdagen, iedereen !

Een goed rapport

Vandaag ben ik weer op controle geweest na de chemo en ik kreeg een goed rapport.  Mijn witte bloedcellen staan nog maar op 1.1 en dat zou minimum 1.5 moeten zijn, maar de oncologe was tevreden en ik ook, want ik voel mij redelijk goed.  De punctie heeft echt wel geholpen.  Mijn ademnood is veel beter en dan heb ik weer wat meer energie. Alleen was ze deze keer helemaal niet pijnloos !  De longspecialist heeft tijdens de punctie een zenuwbaan geraakt en dat voel ik nog altijd !  Toen dat gebeurde voelde ik een scherpe pijn vooraan in mijn buik.  Dat is naar het schijnt normaal omdat de zenuwbanen via je ribben naar je buik toe lopen.  En dan kan je nog niet eens bewegen omdat je weet dat de arts met een naald in je rug zit te peuteren.  Ik heb dan maar eens goed gegild, dat was ook een opluchting !  Op 28 december de volgende chemo en op 18 januari de allerlaatst, of dat hoop ik toch.  Midden in de eindejaarsperiode zullen jullie zeggen maar ik mocht het uitstellen als ik dat wou.  Maar momenteel heb ik toch niet genoeg energie om te feesten en dan wordt alles weer een week of twee vooruit geschoven.  Dan zet ik liever door zodat deze fase zo snel mogelijk achter de rug is.  Ik tel dan ook vol ongeduld af !

En weer Up !

1. Chemo leidt je echt door diepe dalen en naar kleine toppen.  Maar ik voel toch dat ik nu al, in de tweede week weer een beetje piek.  :-) Ik heb niet meer zoveel slaap nodig en ik beschik al terug over de nodige energie om de dagelijkse dingen te doen, zoals een beetje kuisen bijvoorbeeld.  Nu nog 'goesting' en het plaatje zou perfect zijn :-).  Neen, ik mag niet klagen, vorige week heb ik drie heel pruttige dagen gehad, maar nu voel ik me een stuk beter en dat is heel aangenaam.  Ik verlang naar het moment dat je, jezelf goed voelen, terug vanzelfsprekend gaat vinden maar ondertussen probeer ik te genieten van de betere dagen.  Maandag en dinsdag heb ik mij dan ook kunnen uitleven op de academie.  Mijn eerste echte doek is eindelijk klaar en ik ben tevreden over het resultaat.  Dat mag al eens gezegd worden, want dat gebeurd niet zoveel :-).  Ik heb er een fotootje van bijgezet, zodat jullie er zelf over kunnen oordelen.  Ik zal mijn beste beentje nog mogen voorzetten, want door mijn ziekte ligt het tempo nogal laag en ik moet de nodige werken produceren dit jaar ! Maar ik heb het goede voornemen gemaakt om tijdens de kerstvakantie thuis te schilderen en ik ben heel benieuwd of daar iets van in huis gaat komen.  De weg naar de hel is immers geplaveid met goede voornemens, zegt het spreekwoord :-).

Pruttig

Het is raar, de eerste dag na de chemo ging zo goed, maar vandaag had ik weer een 'pruttige' dag.  Misselijk, geen energie, niet vooruit komen... .  Ik was nochthans op tijd uit m'n bed en had er zin in vanmorgen, maar in de loop van de dag ging het steeds verder bergaf.  Tot ik er dan maar uiteindelijk aan heb toegegeven en mijn toevlucht heb gezocht in mijn beste medicijn ; slaap.
Morgen beter !

Katten in Kerststemming

Mijn katten zijn dol op Kerst, zoveel is duidelijk !  Vooral het feit dat er een boom aan te pas komt vinden ze geweldig.  Vorig jaar heb ik na drie dagen van katten uit de kerstboom plukken dat ding maar afgebroken en, tot grote ergernis van mijn dochter, een onooglijk klein exemplaar gezet, kwestie van 'de vrede op aarde' een beetje te bewaren. Dit jaar wou ik het toch opnieuw proberen, maar hé, een kat is een kat en waartoe dient een boom ?  Juist ja, om in te klimmen ! Nochtans viel het nogal mee, de eerste dagen.  We hielden hen dan ook nauwlettend in de gaten en iedere poging tot kerstboomklimmen werd in de kiem gesmoord.  We waren er dus redelijk gerust in dat onze varkentjes de boodschap hadden begrepen, tot we die ochtend op stonden en het wel leek of er een kerstexplosie in de woonkamer had plaatsgevonden.  De kerstboom was omgevallen en de vloer was bedekt onder een tapijt van glitters van de nieuwe onbreekbare kerstballen die we gelukkig net hadden aangeschaft.  Blijkbaar zit de schrik er nu even in, want kerstboomklimmen is er voorlopig niet meer bij,  maar ondanks verwoede poetspogingen blijven we overal sporen van glitters terugvinden.   Het kerststalletje moet het echter nog steeds ontgelden.  Wij hebben een exemplaar dat nog door mijn dochter in de kleuterklas in elkaar is geknutseld en dat voor mij een emotionele waarde heeft.  Jammer genoeg wordt het arme kindeken telkens ontvoerd door twee, geheel in het zwart geklede huurmoordenaars, die het op hem gemunt hebben.  Nadat ze het onooglijk poppetje, dat eigenlijk bestaat uit een balletje op een tandenstoker en een lijfje van een propje katoen in zwachtels gewikkeld, hebben ontvoerd, vinden ze het geweldig om dat figuurtje helemaal 'uit te kleden'.  Vooral Beast is  een geduchte terrorist, tot wij genoeg kregen van de jacht op het kindje Jezus en we de ganse familie maar een veilig onderduikadres in de kast,  hebben bezorgd.  Maar nog steeds is Beast niet weg te slaan van de kerstboom.  Vermits wij al zijn pogingen tot entertainment ondermijnen heeft hij nu zijn zinnen gezet op een klein vierkant pakje, dat hij steeds vanonder de boom steelt en dan probeert uit te pakken. 
Ik zou hem niet kunnen missen, maar soms is hij toch echt een beetje vermoeiend !

Een nieuw record

Het was weer een hele lange dag vandaag,  in het ziekenhuis.  Ik had om 10.00 afspraak bij de oncologe en daarna volgt normaal de chemo, maar omdat de CT scan aangaf dat er nog heel veel vocht op mijn rechter long  zat, werd ik eerst doorgestuurd voor een punctie.  Daar heb ik vandaag een nieuw record gevestigd.  Er werd 1.5 l vocht van mijn longen 'getapt'!  Indrukwekkend als je dat vaatje ziet staan en bedenkt dat al dat vocht uit jou lijf komt. Niet te verwonderen dat ik nog steeds last had van kortademigheid met al die extra ongewenste bagage die ik moest meeslepen.  Jammer genoeg had ik niet zo'n opgelucht gevoel na het draineren of misschien lagen mijn verwachtingen te hoog omdat ik dat vorige keer wel had.
Maar ... er is heel goed nieuws !  Mijn tumormarker gaat de goede richting uit, namelijk omlaag !  De chemo slaat dus duidelijk aan en alhoewel ik dat al had gevoeld, is het leuk om dat in cijfers bevestigd te zien.  We gaan voor zes chemo's, dus midden januari is het eind in zicht.  Het feit dat ik een deadline heb om naartoe te leven helpt mij ook heel erg om dit ritme nog even vol te houden. 
Om 17.00 hebben ze mij, na de chemo, vrijgelaten en konden we eindelijk naar huis.  Moe, maar tevreden om zoveel goed nieuws.

De goede week

De 3e week na de chemo is altijd een goede week, ik heb er dan ook volop van genoten.  Een gezellig etentje met vriendinnen tot laat in de nacht.  (De bomma heeft de dag daarna wel tot 's middags in haar bed gelegen om te recupereren,  maar kom, dat had ik er voor over :-).)  Een bezoekje aan mijn collega's, samen met de dochter en de echte bomma gaan kerstshoppen en met de kinderen een gezellige Sinterklaasbrunch gehad.  Allemaal leuke dingen die kunnen omdat ik mij in die laatste week beter voel.  Volgende week dinsdag komt no 4 er weer aan, dan is het weer even gedaan met spelen :-).  Maar kom, als ik inderdaad 6 chemo's krijg, zit ik over de helft en zit het er half januari op.  Duimen maar, dat het kan !
Mijn dochter heeft haar stage ondertussen afgemaakt en ze heeft een perfect parcours afgelegd, maximum score !  Proficiat, meisje, ik ben fier op jou :-).

Vertrouwen is belangrijk

Via het programma van Herstel en Balans in het Middelheim ziekenhuis ben ik in contact gekomen met lotgenoten.  We hebben samen een heel traject afgewerkt.  Soms kwamen er traantjes aan te pas, maar het was zeker niet allemaal kommer en kwel, in tegendeel !  Er werd ook heel wat afgelachen en we hebben samen écht leuke dingen gedaan.  Tijdens die trainingen waren wij een hechte groep die elkaar ondersteunden en elkaar met raad en daad bijstonden.  En zelfs nu, een dikke twee jaar later komen wij nog af en toe samen en dan merk je, die band is er nog steeds !
Toen ik de eerste keer kanker kreeg was ik in behandeling in een lokaal ziekenhuis.  En alhoewel ik absoluut geen klagen had over de verzorging door de verpleegkundigen of de behandelende arts, stond ik er, door gesprekken met lotgenoten, toch versteld van hoe anders het wel kan.  Ik kan iedereen dan ook alleen maar aanraden om zich in een groter of universitair ziekenhuis te laten behandelen als je geconfronteerd wordt met zo'n levensbedreigende ziekte. 
Neem alleen maar 'het logistieke probleem'.  Veel locale ziekenhuizen beschikken niet over de nodige apparatuur en moeten toch doorverwijzen naar grotere ziekenhuizen.  Voor je dan een afspraak hebt kunnen versieren ben je al gauw een dag of drie verder en dan moet je ook nog een nieuwe afspraak maken voor een consultatie.  Nu ik in behandeling ben in het Middelheim heb ik al verschillende keren testen onmiddellijk kunnen laten doen, gewoon omdat de behandelende arts haar collega's kent en kan informeren of er een plaatsje vrij is.  Dat is toch een veel comfortabelere positie, want er is niets zo ellendig dan in onzekerheid te moeten wachten op resultaten. 
Ik heb de beslissing om mij door mijn huidige oncologe te laten opvolgen, heel rationeel en doordacht genomen na mijn behandelingen en daar ben ik nog steeds heel blij om, want je goed voelen en vertrouwen hebben in je arts en het ziekenhuis waar je in behandeling bent is heel belangrijk !