Via het programma van Herstel en Balans in het Middelheim ziekenhuis ben ik in contact gekomen met lotgenoten. We hebben samen een heel traject afgewerkt. Soms kwamen er traantjes aan te pas, maar het was zeker niet allemaal kommer en kwel, in tegendeel ! Er werd ook heel wat afgelachen en we hebben samen écht leuke dingen gedaan. Tijdens die trainingen waren wij een hechte groep die elkaar ondersteunden en elkaar met raad en daad bijstonden. En zelfs nu, een dikke twee jaar later komen wij nog af en toe samen en dan merk je, die band is er nog steeds !
Toen ik de eerste keer kanker kreeg was ik in behandeling in een lokaal ziekenhuis. En alhoewel ik absoluut geen klagen had over de verzorging door de verpleegkundigen of de behandelende arts, stond ik er, door gesprekken met lotgenoten, toch versteld van hoe anders het wel kan. Ik kan iedereen dan ook alleen maar aanraden om zich in een groter of universitair ziekenhuis te laten behandelen als je geconfronteerd wordt met zo'n levensbedreigende ziekte.
Neem alleen maar 'het logistieke probleem'. Veel locale ziekenhuizen beschikken niet over de nodige apparatuur en moeten toch doorverwijzen naar grotere ziekenhuizen. Voor je dan een afspraak hebt kunnen versieren ben je al gauw een dag of drie verder en dan moet je ook nog een nieuwe afspraak maken voor een consultatie. Nu ik in behandeling ben in het Middelheim heb ik al verschillende keren testen onmiddellijk kunnen laten doen, gewoon omdat de behandelende arts haar collega's kent en kan informeren of er een plaatsje vrij is. Dat is toch een veel comfortabelere positie, want er is niets zo ellendig dan in onzekerheid te moeten wachten op resultaten.
Ik heb de beslissing om mij door mijn huidige oncologe te laten opvolgen, heel rationeel en doordacht genomen na mijn behandelingen en daar ben ik nog steeds heel blij om, want je goed voelen en vertrouwen hebben in je arts en het ziekenhuis waar je in behandeling bent is heel belangrijk !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten