Nu het weer voorbij is kan ik het toegeven. Ik vertrok vanmorgen met lood in mijn schoenen naar de drie wekelijkse controle.
Waarom, zal u denken, alles is toch in orde en dat is ook zo. Alleen was mijn tumormarker de drie vorige controles heel lichtjes gestegen. Niets aan de hand stelde mijn oncologe mij iedere keer gerust, die tumormarker zweeft een beetje en maakt lichte schommelingen dat is perfect normaal.
En dat is ook wat ik op deze blog schreef en waar ik mezelf steeds van probeerde te overtuigen maar blijkbaar zit de schrik er bij deze stresskip nog goed in en bezorgde hij mij de afgelopen dagen zelfs een slechte nachtrust. Ik heb mezelf dan ook verschillende keren vermanend moeten toespreken dat ik pas moest panikeren als er te panikeren valt, maar hé een gevoel hou je niet zomaar onder controle.
Allemaal stress voor niks dus, want ook nu blijft mijn tumormarker netjes op een plateau zweven en was mijn bloedbeeld dik in orde.
Gelukkig heeft de VLK mij weer getrakteerd op een zalige gelaatsverzorging tijdens de chemo of hoe een dag die rottig begon toch nog leuk kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten