woensdag 9 oktober 2013

Hoe gaat het daar?

Ondertussen zijn we weer een paar dagen verder dus vraagt u zich misschien af hoe het met mij gaat. Met het gewicht goed, dank u, dat gaat de juiste kant uit en dat is alleen te danken aan de bijvoeding want ik zelf krijg weinig binnen. Het deksel van het middageten opendoen en plat gekookte patatjes dito vis en broccoli als verrassing vinden helpt niet echt. Dus leef ik op pudding en yoghurt en 's morgens wat boterhammen en cornflakes. Gene vette!
Ik ben ook ontzettend moe want voor je rust moet je niet naar het ziekenhuis komen. Mijn overbuurman is een beetje doof en is dj van dienst voor de ganse gang. Ik speel de bitch van dienst en ga al eens vragen om dat stiller te zetten. Bovendien word ik 's nachts heel vaak wakker omdat ik zo'n dorst heb, naar het toilet moet of omdat de pomp blokkeert en dan heb ik het niet eens over de bezoekjes van de verpleegkundigen. Een keer of vijf uit mijn bed is geen uitzondering en dat is niet bevorderlijk voor mijn nachtrust, laat staan voor het humeur. 
Bovendien heb ik hier plots last van een delicaat probleem 'stress incontinentie' genaamd en word ik nog gepamperd ook, wat al helemaal niet bevorderlijk is voor dat humeur laat staan voor mijn ego. De dokter denkt dat het door het vele vocht komt dat ik krijg toegediend, de uroloog wordt om zijn mening gevraagd. Nog testen dus, had ik al vermeld dat dat niet bevorderlijk is voor mijn humeur? 
Maar verder gaat het eigenlijk wel hoewel ik al aan thuis begin te denken wat waarschijnlijk wat vroegtijdig is. En na dit stukje durft u mij natuurlijk niet meer te bezoeken. Ook dat nog! :-)

4 opmerkingen:

  1. In het ziekenhuis liggen is nooit leuk.. behalve om te bevallen :-) Keep the faith, meid!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En bevallen vond ik ook zo leuk niet, alleen schitterend cadeau dat je krijgt als beloning maakt het de moeite waard :-)

      Verwijderen
  2. Hallo, ziekenhuizen zijn inderdaad beter voor te bevallen maar gelukkig dat al de rest bestaat voor zieke mensen zoals ons. Waar is de tijd dat we een normaal ! leven hadden, nu moeten ! we dingen aanvaarden die potverdorie moeilijk te aanvaarden zijn maar we kunnen niet anders, we moeten verder alles proberen zeker voor onze kinderen en familie en vrienden maar t is toch wij die alles moeten doorgaan ! probeer er zo veel mogelijk over te praten dat kan helpen, ook al heb je het moeilijk zeg het dan. Veel groeten Daisy

    BeantwoordenVerwijderen