Opluchting!

Ik moet echt eens leren om niet zo te panikeren of pas te panikeren als het nodig is. Maar ja, angst is irrationeel, angst heb je niet onder controle en je laat je erdoor meeslepen. Mijn ademnood is zeker nog niet vergeten en de schrik zit er nog goed in, dus zelfs als ik mij goed voel laat ik me dan toch leiden door dat cijfer die de tumormarker is. Maar kijk, deze keer was hij dus gedaald alsof hij mij een beetje wil uitlachen. Jammer genoeg had de oncologe het protocol van de CT nog niet gekregen en moest ik tot na de behandeling wachten op het goede nieuws. Maar het kwam, dat goed nieuws, en ik ben er heel blij om. Misschien dan toch een beloning omdat ik zo flink was?