Het was vanmorgen weer een hele inspanning om mij uit bed te hijsen en naar de academie te gaan, maar eenmaal ik er was had ik er echt wel zin in.
Ik wou en zou een portret maken van een vrouw die een mastectomie had ondergaan en daartegenover een perfect naakt zetten, de maatstaf die ons door de reclame dagelijks door onze strot wordt geduwd. Nu was dat portret van dat lichaam met maar één borst behoorlijk confronterend, heavy om te maken zelfs en in het begin zat ik er dan ook behoorlijk mee te worstelen. Na de pauze leek het plots alsof alle puzzelstukjes op zijn plaats vielen en kon ik mijn borstels niet meer neerleggen. Pas toen mijn klasgenoten al lang naar huis waren was mijn schets helemaal af en het mag gezegd worden, ik ben er behoorlijk tevreden over.
Maar nu moet ik het bekopen natuurlijk. Ik ben dan ook weer behoorlijk over mijn grens gegaan en vraag me af wanneer ik mij er eindelijk eens bij ga bij neerleggen dat ik nu eenmaal niet meer alles kan zoals voordien. Nooit waarschijnlijk, mezelf kennende, dus zal ik nu maar een beetje rusten en mij troosten met de gedachte dat ik behoorlijk moe ben, maar wel voldaan :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten