think pink !

Toen ik net het nieuws kreeg dat ik was hervallen, dacht ik alleen maar , 'oh neen ! Niet nog een keer ! Ik heb echt de kracht niet meer om hier opnieuw door te gaan'. Mijn leven begon net terug de goede weg uit te gaan ; een akkoord na de echtscheiding, een goede job, een nieuwe woning, hoop op rust en eindelijk de tijd en mogelijkheid om meer leuke dingen te doen. Ik had net weer de draad opgepakt, alles begon in de plooi te vallen en in één klap stond ik opnieuw bij af. Ondertussen heb ik me er min of meer mee verzoend dat ik borstkankerpatient ben voor het leven, chronisch ziek, dat ik nooit meer genezen verklaard zal worden en dat ik nog wel meer dan eens slecht nieuws zal krijgen, zoals gisteren. Een vriendin van mij zei onlangs dat ze mij bewonderde omdat ik zo moedig doorga, niet bij de pakken blijf zitten, dat zij in de zetel zou zitten huilen en niet meer buiten zou komen, maar dat is niet waar. Iedereen zou hetzelfde doen, je hebt geen keuze er is nu eenmaal geen alternatief of dat is er wel, maar voor mij en heel veel lotgenoten met mij onaanvaardbaar. Dus ga ik door, ben ik blij dat ik zaterdag opnieuw kan werken omdat ik dan niet meer ziek thuis zit maar meedraai in de wereld, in het gewone dag dagelijkse leven en hoop ik op beter nieuws volgende keer, en vind ik toch steeds opnieuw de kracht om door te gaan.