Opluchting, letterlijk ! Ik heb gisterenmiddag na de consultatie onmiddellijk medicatie gekregen en voel nu al verschil. Ik kan opnieuw diep ademhalen en ben niet meer zo kortademig. De hoestbuien zijn er nog, maar minder fel en niet zo veelvuldig. Ik voel mij al een stuk beter nu ik weer beter kan ademen en voel oprecht mee met longpatienten. Het beklemmend gevoel dat je hebt weegt de ganse dag op je doen en laten en je raakt er behoorlijk uitgeput van.
Jammer genoeg is mijn nachtrust er niet op verbeterd. Ik heb de ganse nacht wakker gelegen door de gejaagdheid van de cortisone of misschien door ongerustheid, dat kan ook, want ik kan je verzekeren dat er 's nachts verschillende doemscenario's door mijn hoofd spookten. Dat gaf me dan weer de gelegenheid om Zorro van Isabel Allende uit te lezen. Geweldig boek, maar ik ben dan ook fan.
Misschien is het allemaal niet zo erg, vermits medicatie helpt. Hopen maar en afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten