De verpleegkundigen kwamen gisteren aandraven met
een enorme zak melkachtige vloeistof, de bijvoeding. Die baxter moest de ganse
nacht lopen en dat heb ik geweten!
Blijkbaar moet je van dat spul ook soms braken en
uiteraard stond ik daarvoor weer op de eerste rij. Bovendien heb ik zowat elk
uur gezien omdat ik van zoveel vocht telkens naar het toilet moest en die dorst
’s nachts is er ook nog.
Een ellendige nacht dus en ik voel mij een beetje
‘gebroken’ maar gelukkig heb ik vanmorgen kunnen slapen en voel ik mij beter
nu.
Ondertussen heeft de oncologe besloten om die
bijvoeding over twintig uur te geven
zodat ik niet zoveel naar het toilet moet en van mijn nachtrust kan genieten en
krijg ik extra medicatie tegen het braken. Hopelijk werkt dat beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten