Bang afwachten

Tijdens de consultatie bij de oncologe vorige dinsdag zag ze direct dat ik mij niet goed voel. Die eetlust wil nog altijd niet mee en eten is ondertussen een opdracht geworden. Eten omdat het moet, zonder smaak of ‘goesting’. Mijn gewicht was nooit zo laag en nu moet ik alle dingen eten die ik mijn ganse leven juist moest mijden.

Bovendien zag de oncologe op een CT van mijn longen vreemde vlekken op mijn lever opduiken en werd ik dus stante pede om een plaatje van dat onderdeel gestuurd. Ik ben er zeker van dat ik ondertussen al meer foto’s van mijn mechaniek dan van mijn carrosserie heb. De geplande chemo kreeg ik niet omdat de dokter denkt dat deze niet meer aanslaat. Als we volgende week dinsdag de uitslag hebben wordt er over de verdere behandeling gesproken.

Ik probeer ondertussen niet te flippen en zeker niet over alle mogelijke en onmogelijke scenario’s na te denken maar het is toch met een bang hartje afwachten. Ondertussen hoop ik stiekem op goed nieuws.