Sinds de eerste dag van het nieuwe jaar heb ik een
kuch. Niet eens de benaming hoest waardig, gewoon een vervelende kuch die af en
toe de kop opsteekt. Een gezond mens zou daar waarschijnlijk niet eens bij
stilstaan, laat staan er mee naar de dokter lopen. Ik ging ook niet direct naar
mijn arts maar na een paar dagen kon ik mijn kop niet in het zand blijven
steken. Er was dus overduidelijk die kuch. Normaal ga je hiervoor naar de
huisarts, bij mij werd dat een MRI na een mailtje aan mijn behandelende oncologe
om dan ongerust af te wachten wat die MRI ons zou vertellen.
Gelukkig viel het allemaal mee en blijft de
tumoractiviteit op mijn longen status quo. De kuch wordt waarschijnlijk
veroorzaakt door dat beetje meer vocht op mijn linker long. Mijn rechter
exemplaar is getalkeerd en daar heb ik dus geen last van. Ik heb ook terug dat
vervelende branderige reflux gevoel met bijbehorende zuuroprispingen wat
waarschijnlijk wordt veroorzaakt door de chemo die mijn maag aantast. Ah de
kleine genoegens van chemo dus, maar dit kan eenvoudig met medicatie verholpen
worden. Even afwachten en ondertussen mijn bed terug een beetje hoger zetten
zodat ik niet meer zo plat lig zou bevorderlijk zijn voor zowel de reflux als kuch.
Ontspannen omgaan met mijn ziekte zit er echter nog
niet in en het vanzelfsprekende gerust gevoel dat gezonde mensen hebben ben ik
nu eenmaal voor altijd kwijt. En dat is nog het moeilijkste om mee te leren
leven en te aanvaarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten