vrijdag 13 juli 2012

As good as it gets


As good as it gets. Dat vond ik altijd een geweldige oneliner in de gelijknamige film met Jack Nicholson en Helen Hunt en dat is ook dikwijls mijn antwoord als iemand vraagt hoe het met mij gaat.
Niet dat ik mag klagen want het gaat goed! Alles blijft nog steeds stabiel en hoewel mijn tumormarker lichtjes zweeft en toch een beetje in stijgende lijn gaat mag ik mij van mijn oncologe absoluut geen zorgen maken, dus luister ik braaf en probeer dat ook niet te doen.
Maar het hangt er maar vanaf met wat je het vergelijkt als je het erover hebt hoe goed het wel gaat. Vergeleken met oktober 2010 gaat het uitstekend met mij, dank u, want die ademnood was zo beangstigend en gewoonweg niet leefbaar. Als ik ga vergelijken met wie ik vroeger was en wat ik vroeger kon is het heel wat minder natuurlijk, dat spreekt voor zich. Niet alleen ben ik flink op weg om gerust middelbare leeftijd genoemd te worden en dan treuren we allemaal een beetje om het verlies van de jeugdige ik die we ooit waren, twee keer kanker overwinnen heeft dat proces zeker geen goed gedaan.
Maar hoewel het niet altijd even makkelijk is en ik soms wel sombere dagen heb probeer ik het glas altijd halfvol te zien en blij te zijn met wat ik nog wel kan. Zelfs als ik mij de bomma voel tijdens de aerobic klas!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten