Een miezerige dag.

Het was een miezerige dag vandaag, letterlijk en figuurlijk.

Eerst moest ik mijn drieweekse behandeling gaan halen maar alles was oké. Alleen dat de tegenzin groter wordt nu mijn dagelijkse leven iedere keer wordt onderbroken door dat doktersbezoek en het ‘bha, is het nu weer zover gevoel’ is dan heel erg aanwezig. Grappig eigenlijk, want toen ik iedere week moest, klaagde ik daar niet over. Toen voelde ik heel goed dat mijn lichaam die behandeling dringend nodig had. Nu dat wat minder is wordt een mens al eens arrogant en hoopt op meer, maar eigenlijk mag ik niet klagen.

Na de chemo ben ik afscheid gaan nemen van A. Zij heeft enorm gevochten, een ongelijke strijd geleverd, maar uiteindelijk heeft de kanker het pleit gewonnen en is A heengegaan. Ik heb haar zelf niet zo goed gekend, maar ik weet dat zij een straffe madam was en op zo’n momenten word ik dan een beetje moedeloos omdat ook ik al zo lang tegen dat monster in mij vecht. 

Slaap zacht, lieve A, je hebt rust verdiend.

Als kers op de taart, kreeg ik ’s avonds nog een hevige aanval van buikgriep. 

Er zijn zo van die dagen!