Kleine stapjes vooruit

Elke dag voel ik aan als een stapje vooruit, elke dag voel ik mij een klein beetje beter.  Ik slaap nog wel als een marmot, maar dat is normaal na de uitputtingsslag die ik in het ziekhuis heb moeten leveren. Gisteren ben ik trouwens voor de eerste keer zonder slaappilletje ingeslapen en zoals ik al zei, slapen is geen enkel probleem  :-).  Het doet mij plezier dat ik weer één pilletje van mijn lange lijst kan schrappen, terwijl ik andere medicatie moet afbouwen.  Ik kan toch ook al wat kleine taken doen in het huishouden, zoals oudere mensen dat doen, door regelmatig tussendoor te rusten en pauzes te nemen.  Gisteren ben ik even naar het shopping center geweest met mijn dochter.  Niet zoals anders doelloos rondgelopen natuurlijk, eerder een 'hit and run' naar de winkel waar ik naartoe wou om mutsjes te kopen om op mijn koude kale knikker te zetten, en dan terug naar huis.  We hebben wel even genoten van een ijsje op een bankje.  Als kanker je één ding leert is het wel genieten van de kleine dagelijkse dingen waar je anders niet bij stilstaat.