De oncologe heeft drastische actie genomen, en daar ben ik heel blij om, zelfs nu ik nog lichtjes misselijk en bibberig zit te bekomen van mijn eerste van drie geplande chemobeurten.
Het bezoek bij de longspecialist was bijna een beproeving. Dan heb je al ademnood, onderwerpen ze je nog aan allerlei tests, zetten ze een klem op je neus en moet je blazen en puffen in een toestel zodat je toestand kan worden bepaald. De resultaten waren alleen een bevestiging van wat ik al lang voelde ; mijn longinhoud is momenteel slechts 40 %. Een dikke onvoldoende op het rapport dus. Draineren was niet nodig, want er is niet meer vochtopstapeling op de longen. Jammer, ik herinner mij het opgeluchte gevoel van daarna nog levendig.
De oncologe liet nog enkele testen uitvoeren om uit te sluiten dat er ook uitzaaiingen aan het hart zijn, maar dat is gelukkig niet het geval. Dan kreeg ik in het oncologisch dagcentrum zuurstof terwijl we op de uitslagen konden wachten. Het verdict ; onmiddellijke spoedopname en dadelijk opstarten van de chemo. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar het was een hele opluchting dat er zo snel iets werd ondernomen. De oncologe beloofde mij dat ze alles in het werk ging stellen om mijn ongemak tot een minimum te beperken en dat was ook zo. Ik was wel behoorlijk misselijk gedurende een ganse dag, maar de spectaculaire 13 uur durende kotsmarathon zoals bij de vorige chemobeurten is volledig uitgebleven, gelukkig maar !
De CEF of FEC, zoals de chemo die ik krijg noemt, is ondertussen van kleur is veranderd. Terwijl hij in 2006 nog fel roze was, kleurt hij nu fel oranje-rood. Gelukkig heb ik de kleur nog niet ingevuld op mijn schetsen, anders moest ik dat weer aanpassen :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten