Geduld !

De oncologe is vandaag langsgeweest met goed nieuws. Op de CT scan was te zien dat er geen klontertjes zijn gevormd, geen gevaar voor embolie dus. Het enige wat we nu verder kunnen doen is geduldig afwachten tot de chemo zijn werk doet en de tumorcellen vernietigd worden. Laat geduld nu net niet mijn sterkste kant zijn, maar er zal spijtig genoeg niets anders opzitten. Ik moet er ook rekening mee houden dat mijn ademnood eerst erger kan worden omdat de tumorcellen worden afgebroken en door mijn lichaam moeten worden afgevoerd. Dat is dan weer niet zo'n fijn vooruitzicht, maar moest ik mij nog slechter voelen, dan weet ik tenminste hoe dat komt. Omdat mijn slaaptekort en mijn kortademigheid mij al zo hebben afgemat, heb ik mij toch laten overhalen om vanavond iets in te nemen om te slapen. The real thing dus. Hopelijk helpt het mij als ik een betere nachtrust heb. Ongegeneerd rondspoken is momenteel trouwens ook niet meer mogelijk vermits ik ondertussen een kamergenoot heb gekregen en daar moet een mens toch rekening mee houden.
Op de scan was ook te zien dat de uitzaaiingen onderaan zitten in beide longen. Ik had er tot hier toe een beetje op gehoopt dat alleen de rechter long is aangetast, maar dat is niet zo.
De medicatie tegen de misselijkheid wordt afgebouwd en als ik daar goed op reageer mag mijn baxter morgen weg. Dat is dan alweer een stapje vooruit.
Gelukkig heb ik hier internet, dat houdt mij bezig én houdt mij in contact met de gezonde buitenwereld, want geduld is toch een beetje moeilijk :-)