Ik weet het, het is nogal stilletjes op mijn blog de laatste tijd. Ik heb dan eigenlijk ook niet veel te melden. Ik ben het ritme van chemo krijgen, er even onderdoor gaan en terug rechtkrabbelen ondertussen al gewoon. Alleen is no 5 verdomd hardnekkig en lukt het rechtkrabbelen niet goed meer. Waarschijnlijk omdat het al no 5 is en mijn arme lijf het vechten ook stilletjes aan moe wordt, net zoals mijn hoofd. Vandaag heb ik dan ook weer een middagdut van een uurtje of twee op de teller en sinds het toedienen van de chemo, nu een week geleden heb ik nog geen goede dag gehad. Het rechtkrabbelen gaat dus duidelijk trager en moeizaam. Dat ik weer vergeten ben om de dag nadien mijn injectie toe te dienen om mijn witte bloedcellen op peil te krijgen, helpt natuurlijk niet. 'Chemo-kop !' zeg ik dan, en als mijn dochter antwoordt dat dat flauwe kul is, is mijn repliek steevast ; 'jawel, want Kylie zegt dat ook !'. In 2006 kwam ik hiermee nog weg, vermits mijn dochter nog een stuk jonger was én fan. Nu lukt ook dat niet meer :-).
Maar misschien was dit de laatste en gaat het vanaf nu alleen nog maar bergop, wie weet. Vrijdag meer hierover, duimen maar !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten