Slaap !

Ik heb geslapen als een varkentje vannacht. Regelmatig onderbroken door een fikse hoestbui natuurlijk, maar wel gewoon in mijn eigen bed, zonder zuurstof, tot half tien 's morgens ! Ik schrok toen ik wakker werd dat het al zo laat was, of beter gezegd, ik was er verbaasd over dat ik na al die korte nachtjes zo lang had geslapen. Beast heeft de hele nacht naast mij liggen ronken, maar om half tien had hij er genoeg van. 'Tijd voor ontbijt !', zal hij gedacht hebben toen hij mij luid spinnend kopjes kwam geven, want anders had ik misschien nog langer geslapen.
Het vreemde is dat ik, nu ik eindelijk kan slapen, pas merk hoe moe mijn getergde lijf wel is, en ik nog meer behoefte heb aan rust. Vanmiddag heb ik mezelf dan ook getrakteerd op een zalig middagdutje.
D was zo vriendelijk om mij gisteren stipt om 10.00 te komen halen. Als je weg mag, wil je ook weg en liefst zo snel mogelijk. Het heeft dan nog tot 11.00 geduurd voor alle documenten en mijn indrukwekkende medicatielijst in orde waren en ik in mijn rolstoel afscheid kon nemen van het verplegend personeel. Het was een hele opluchting om eindelijk thuis te komen, maar ook een hele inspanning. De katten reageerden heel koel en afstandelijk. Ze kwamen me zelfs niet eens begroeten en het was pas toen ik naar bed ging dat Beast zijn gebruikelijke plaatsje kwam opeisen.
De huisdokter is ook langsgeweest om alles nog eens door te praten, de medictielijst te overlopen en de nodige papieren in orde te maken, want bij ziek zijn komt toch ook een heleboel administratie kijken.
Ik ben heel blij dat ik thuis ben, zelfs al ga je dan automatisch meer doen. Gelukkig krijg ik ongeloofelijk veel hulp. Mijn zus is net buiten met de boodschappen, mijn tante & nichtje hebben zich over de was ontfermd en mijn lieve dochter worstelt met de strijk 'as we speak' :-)