Nieuwsflash !

Als je als vrouw kanker hebt, kan het maar beter borstkanker zijn heb ik altijd beweerd.  Niet dat je het voor het zeggen hebt natuurlijk en zeker niet omdat het zo leuk is, kanker hebben, welke kanker dan ook. Maar omdat borstkanker de meest voorkomende kanker bij vrouwen is wordt er ontzettend veel onderzoek naar gedaan. Alleen in België al lopen er een 70-tal onderzoeken naar dit type kanker en in dat geval is het natuurlijk handig om bij die grote groep te horen. Vanmorgen toen ik naar de academie, reed hoorde ik op de radio het geweldige nieuws dat de onderzoekers ook resultaat hebben geboekt en dat er een nieuwe revolutionaire therapie op de markt komt voor mensen met uitgezaaide borstkanker. Mensen zoals ik dus.  Nu had ik hierover al eens iets gelezen en ik hoop dat deze therapie inderdaad zo revolutionair is als ze beweren. Wat is er zo speciaal aan zult u nu denken? Kan borstkanker dan genezen worden? Zover zijn we jammer genoeg nog niet, maar deze therapie heeft toch tal van voordelen op de klassieke chemo.  Bij de huidige behandeling wordt de chemo via een baxter in de bloedbaan gebracht en worden op die manier zowel de tumorcellen als je gewone cellen aangetast.  De nieuwe therapie wordt als een soort van paard van Troje in de kankercellen zelf ingebracht en tast enkel die cellen aan. Op die manier zou de kanker tot vijf maand langer een halt worden toegeroepen en zijn er aanzienlijk minder nevenwerkingen. Bovendien is deze behandeling een stuk goedkoper dan de klassieke chemo.  En dat kan ik alleen maar toejuichen. Jammer genoeg zullen we nog even geduld moeten hebben, want volgens het persbericht op de radio komt het nieuwe product pas in 2013 op de markt.  Op het avondnieuws was men nog vager over een termijn, dus mijn hoera stemming is misschien een beetje voorbarig.  Maar wat kan ik zeggen? Hoop, doet leven! 

Op schema !

Mijn bezoekje aan het Middelheim zit er weer op voor deze week.  Eerst mocht ik bij de orthopedist langs om het probleem met die vervelende schimmel nagel te bekijken.  Mijn donkerbruin vermoeden dat die nagel er uit moet en de schimmel dan wordt weg geschraapt werd door de dokter bevestigd.  Niet direct iets waar ik naar uitkijk, maar wat moet, moet.  Jammer genoeg kan dit ingreepje pas als ik klaar ben met chemo, want mijn weerstand is momenteel te klein en iedere mogelijke infectie moet worden vermeden .  Even doorbijten dus en gelukkig heb ik ondertussen een paar laarzen gevonden die ik nog kan dragen, want sandalen worden mij toch een beetje fris in september.
Mijn tweede halte was bij oncologie en daar kreeg ik het goede nieuws te horen dat mijn tumormarker nog steeds in dalende lijn gaat.  Houden zo zou ik zeggen en de oncologe en ik waren het er roerend over eens dat het aangewezen is om de behandeling nog wat vol te houden tot die vervelende tumorcellen in mijn lijf echt even helemaal koest zijn.  We blijven dus op schema en dat, is goed !

Als kat en hond.

Hoewel mijn twee katten broertjes zijn en uiterlijk heel erg op elkaar lijken, zijn ze qua karakter bijna elkaars tegenpolen. Hippie is een echte kat. Koel afstandelijk en eenkennig want het is duidelijk dat enkel mijn dochter zijn baasje is. Hij zal wel naar je toekomen maar alleen op zijn voorwaarden en als het hem past. Beast is helemaal anders. Beast lijkt soms wel een hond onder de katten.
Als je thuiskomt, staat hij al klaar aan de deur om je te begroeten. Niet zoals een echte hond natuurlijk door naar je op te springen of te kwispelstaarten. Beast komt je al spinnend tegemoet. Met bibberend staartje wrijft hij zijn mooie zwarte lijf tegen je benen om daarna, hondsgewijs, lekker languit te gaan liggen om op zijn buik gestreeld te worden.

Als we aan tafel gaan staat Beast klaar om zoals die andere viervoeter te bedelen.  Beast lust dan ook alles en hij is vooral verzot op kaas, chips en brood.  Een hond die schooit is best vervelend maar bij een kat is dat gedrag gewoonweg irritant omdat hij vlotjes op tafel kan springen om heel opdringerig zijn bedoelingen kenbaar te maken. Als ik in de keuken sta moet ik dan ook regelmatig van Beast gered worden omdat hij zijn neus in onze lekkere hapjes wil steken wat wij dan weer niet zo hygiënisch vinden.

Een balletje apporteren doet Beast nog net niet, maar er achteraan lopen vindt hij een geweldig spelletje. En zoals een jonge pup zoekt ook Beast altijd iets om mee te spelen. Mijn dochter had onlangs het lumineus idee om hem een oorstokje te geven om mee aan de slag te gaan en het was best grappig om hem daarmee bezig te zien. Nu heeft hij zo’n obsessie voor oorstokjes ontwikkeld dat hij het vuilbakje uit de badkamer telkens weer omgooit op zoek naar zijn nieuwste speeltje. Als we dan thuiskomen, vinden we een spoor van gebruikte oorstokjes door het appartement en ik moet zeggen dat dat mij niet zo blij maakt. Alhoewel het hele gegeven ook bewondering opwekt, want het is toch best slim dat die kat weet waar hij zijn gegeerd speeltje van het moment moet vinden.

Toen we onlangs een bungalow hadden gehuurd hebben we de katten meegenomen.  Om hen toch de mogelijkheid te geven eens buiten te komen hadden wij het geweldig idee om een katten leiband te kopen, zodat we hondsgewijs met hen konden wandelen. Hippie vond dit fantastisch en ging rustig mee, snuffelend aan elk plantje en takje dat hij tegenkwam. Beast daarentegen vond het hond zijn wel welletjes en toen wij hem eenmaal aan de leiband buiten hadden ging hij compleet uit zijn dak. Hij zette het heel verschrikt op een lopen en kon niet snel genoeg weer binnen zijn, alsof hij wou zeggen dat we nu ook weer niet moeten overdrijven, met dat hondengedoe!

De niet meer ver van mijn bed show.

Kanker is echt overal.  Nog niet eens zo heel lang geleden was het een soort 'ver van mijn bed show' en werd er fluisterend over gesproken.  Maar tegenwoordig kent iedereen wel iemand uit zijn naaste omgeving die door deze smerige ziekte getroffen wordt.  Ik heb altijd heel open over mijn ziekte gesproken en stond werkelijk versteld van de vele reacties die ik kreeg.  Ik ook, ik ook, ik ook ! Onvoorstelbaar hoeveel mensen met deze ziekte te maken krijgen.  En dan heb ik het nog niet eens over de mensen uit hun omgeving, die zelf niet ziek zijn maar mee slachtoffer zijn van de angst, het lijden én de gevolgen van de behandeling die je ganse leven en ritme gaan bepalen.   Kanker is een geniepige ziekte en momenteel worden er zoveel mensen door getroffen dat ik het, hoewel niet besmettelijk, bijna een epidemie zou durven noemen. Ik vraag mij echt af hoe het komt dat zoveel mensen deze ziekte krijgen en ik hoop dat de wetenschap zich die vraag ook stelt zodat er vroeg of laat een doorbraak komt in het onderzoek.  Maar laten we ons geen illusies maken.  Er zijn vele vormen van kanker, vele oorzaken, veel verschillende stadia en elke patient en situatie is anders.  De ene kan gered worden, voor een andere slaat het noodlot keihard toe.  En hoewel ik echt mijn best doe om positief te zijn kan ik soms ook heel moedeloos en kwaad worden.

deadline !

Vandaag zat het helemaal mee.  Ik was om 9 uur de eerste patiënt, dus deze keer  heb ik niet lang moeten wachten.  Bovendien heb ik het even met de dokter over het verdere verloop van mijn behandeling kunnen hebben.   Als mijn tumormarker blijft dalen schat zij dat we midden oktober wel even kunnen stoppen met de chemo!  Misschien daarna om de drie weken een soort van 'onderhoudskuur', maar toch.  Ik ben heel blij met deze vooruitzichten.  Duimen maar dat het waarheid kan worden !